Keuzestress, de term die 10 jaar geleden bedacht werd door de Amerikaanse psycholoog Barry Schwartz, blijft actueel. Zijn boodschap: 'Durf te gaan voor goed genoeg in plaats van altijd het allerbeste.' Hij vertelt in de : 'Het leven duurt lang en beslissingen zijn tijdelijk. Bijsturen is altijd mogelijk. En vergeet niet: waarvan we écht gelukkig worden is ons verbonden te voelen met anderen.' Torenhoge verwachtingen, schuldgevoel en uitstelgedrag, het is de tol van de ongekende keuzemogelijkheden in de rijke westerse samenlevingen. Schwartz: 'In de rijke suburbs in de VS groeit een onvoorstelbaar bevoorrechte generatie op, die zich van alles kan veroorloven en die de beste opleidingen kunnen kiezen. Ze kunnen doen wat ze willen. Toch hebben deze jongeren vaak psychische problemen, ze ervaren doelloosheid, hebben moeite van de drugs af te blijven, geen enkele zin in school en problemen met de politie. Veel universiteiten kunnen de hulpvraag van studenten niet aan.' De inmiddels 69-jarige hoogleraar vervolgt: 'Toen de keus beperkt was, waren ook onze aspiraties en verwachtingen beperkt. Je kon een fatsoenlijk leven leiden en je er goed over voelen. Maar een fatsoenlijk leven is niet goed genoeg meer. Waarom zou je daar genoegen mee nemen als álles mogelijk is? Onze verwachtingen zijn torenhoog opgeschroefd. Waarom zou je bij je partner blijven als het eventjes moeilijk gaat, terwijl je met een muisklik via match.com uit duizenden beschikbare kandidaten kan kiezen?' Het gevolg hiervan is volgens de hoogleraar ook dat het je eigen schuld is als het mis gaat. 'Als de samenleving het lastig maakt om als homo uit de kast te komen, is het begrijpelijk dat je geaardheid je soms ongelukkig maakt. Als er geen geld is voor een opleiding, is het logisch dat je niet de top bereikt. Anno 2014 is het je eigen schuld als je je beroerd voelt of je loopbaan spaak loopt.' Die druk kan het leven zwaar maken.
Bron(nen): Volkskrant