Medeoprichter The School of Life: "De digitale wereld heeft ons van carpe diem beroofd"

"Misschien is het beter om te leven alsof je nog zes maanden te gaan hebt. Dan heb je nog de tijd om iets te doen wat waarde heeft." Dat zegt cultuurhistoricus Roman Krznaric (1970), medeoprichter van The School of Life, in . Met zijn nieuwste boek wil hij de leefwijze van carpe diem 'terug veroveren' op de digitale wereld. "Als het aan de digitale wereld ligt, hangen we de hele dag op de bank, zappend van het ene kanaal naar het andere om maar geen programma te missen," begint hij. "Pure tijdverspilling. Als je nog één dag te leven had, zou je dan voor de televisie gaan zitten?" Hij waarschuwt ook voor de consumentenindustrie. "Mensen hebben gewoon niet door dat ze worden beïnvloed en gehersenspoeld. Toen mijn dochter drie jaar oud was, wist ze al dat de gele M voor McDonald's staat. Reclame wordt kinderen met de paplepel ingegoten. Pubers van zestien willen ieder jaar een nieuwe telefoon zonder te weten waarom. Ze zijn niet in staat hun eigen keuzes te maken, dat doen anderen voor hen." Hoe dan wel te leven? "Iedere dag zouden we er even vijf minuten aan moeten denken dat we dood gaan. Als je weet dat het leven kort is, leef je bewuster. Dan stel je een carrièreswitch niet meer eindeloos uit omdat dat vaste contract zekerheid biedt. En dan besluit je of je wilt vechten voor je huwelijk dat al jaren niet meer zo geweldig is. Je maakt keuzes die bijdragen aan je eigen geluk en dat van anderen. Zelf heb ik een poster met honderden vakjes. Die vakjes staan voor de weken die ik nog te leven heb. Iedere week kruis ik een vakje af. Heel confronterend." De historicus heeft nog meer goed advies. "Wat iedereen ten diepste wil, is een betekenisvol leven leiden. Je hoeft dus niet continu te lachen om geluk te ervaren. Ook is het goed af en toe spontaniteit in te plannen. Dat klinkt tegenstrijdig, maar het geeft vrijheid om op zondagmiddag te doen waar je op dat moment zin in hebt in plaats van een vooruit geplande activiteit te ondernemen. Eerst doen, dan denken. Zelf denk ik me weleens in dat ik na mijn dood op een diner kom. Aan tafel zitten verschillende versies van mezelf, personen die ik had kunnen worden als ik andere keuzes had gemaakt. Ik bedenk me met wie ik het liefst zou willen praten. Dan weet ik weer welke weg ik moet gaan."

Bron(nen): Trouw