Renate zag al dat er iets mis was toen haar zoon als kleuter dieren mishandelde. Nu is hij dertien en is ze bang dat hij iemand iets aan doet. “Het liefst hang ik zijn foto overal op. Om mensen te waarschuwen.” Als klein kind was Thomas bedeesd, maar dat veranderde toen hij een jaar of drie was. Hij werd dwingend en boosaardig. Renate (40) tegen het magazine Grazia: "Ik bespiedde Thomas een paar keer, en zag hoe hij de hond een schop onder zijn buik verkocht, of hardhandig speelgoed in zijn oor duwde. Op school werd hij ook gemeen tegen andere kinderen. Zaten er een paar kindjes lego te bouwen, dan trapte Thomas het kapot. Ook sloeg hij de juf. Het deed hem niets als iemand schrok van hem, of als hij iemand pijn deed. Helemaal niets. Toen besefte ik: mijn kind ontwikkelt geen geweten.” Het ging van kwaad tot erger. "Thomas sloeg alle lampen van mijn zonnebank kapot en banjerde erdoorheen op zijn blote voeten. Hij plaste en poepte in verhuisdozen op zolder. Als ik in de zomer een jurk aan had, stopte hij zo zijn hand onder mijn rok of in mijn decolleté. ‘Ik vind dat lekker’, zei hij dan als ik uitlegde dat ik absoluut niet wilde dat hij me daar aanraakte. Toen hij acht jaar was trok hij te pas en te onpas zijn broek naar beneden, zat aan zijn geslachtsdeel als er visite was. Ik schaamde me, maar kon niet tot hem doordringen als ik uitlegde dat hij best aan zijn piemel mocht zitten, maar op zijn kamer, in zijn eentje. Erger vond ik het moment waarop mijn andere zoontje, toen twee jaar, ineens zonder luier liep. Had Thomas gedaan. Ik werd onpasselijk van het idee wat er kon gebeuren als ik Thomas niet in de gaten hield, dus verloor hem geen seconde uit het oog.” Thomas bleek een IQ van 72 te hebben en hij kreeg de diagnose MCDD. Mensen met deze aangeboren stoornis pikken geen sociale signalen op en begrijpen geen emoties. Ondertussen had niemand meer vat op hem. "Dieptepunt was dat Thomas op zijn achtste zijn broertje probeerde te wurgen. Mijn ene kind liep paars aan door toedoen van mijn andere kind. Ik heb me nog nooit zo verslagen gevoeld. Mijn man en ik waren er net op tijd bij." Het was het moment waarop Renate besloot dat haar zoon het huis uit moest. Hij ging bij zijn vader wonen. Nu heeft ze al twee jaar niets meer van Thomas gehoord, maar ze vreest het ergste.
"Als ik berichten lees over zo’n Michael P., die verdacht wordt van moord en verkrachting, staan mijn nekharen overeind. Thomas wordt ook zo iemand, vrees ik. Dat is vreselijk om te zeggen over je kind, maar hij kent geen uitgestelde behoeftebevrediging. Hij is op sex belust, gevoelloos voor andermans pijn en emoties en kan zich niet hechten. Ik zou overal in zijn omgeving posters willen ophangen met foto’s van mijn kind. ‘Mensen, kijk uit met je dochters.’"
Bron(nen): Grazia