"Wat deze crisis duidelijk heeft gemaakt, is dat het Amerikaanse zorgstelsel zo’n beetje het slechtste systeem is dat we kennen in de ontwikkelde wereld." Dat
zegt ic-arts Jan Bakker (62) tegen het AD.
Hij is verbonden aan de prestigieuze Columbia Universiteit en werkt in het universitair ziekenhuis Langone in New York. "Het is het beste als je geld hebt en tot je laatste snik elke mogelijke behandeling wil krijgen. Maar als je niks hebt, ben je echt de pineut.’’
Geen zorgverzekeringDe hoogleraar van het Erasmus MC heeft begrip voor de lockdownprotesten in de Amerikaanse metropool. "Er is veel mis met de protesten tegen lockdowns hier, zeker als je kijkt naar de financiers erachter, maar ik snap wel dat mensen de straat op gaan. Want vanaf het moment dat er afgekondigd werd dat ze niet meer mochten werken en dus ontslagen waren, hadden ze geen zorgverzekering en geen inkomen. Dan hoor je: ik heb geluk, want ik heb nog twee extra weken zorgverzekering gekregen. Daar moet je dan als douceurtje nog dankbaar voor zijn – dat het niet ’s middags meteen ophoudt.’’
Alleen gordijntjesBakker is lovend over de Nederlandse zorg. "Het grote probleem is dat het hier ieder voor zich en God voor ons allen is. Nederlanders mogen zich in de handjes knijpen met hun zorgstelsel en een van de meest geavanceerde ic-modellen ter wereld", vindt de arts.
Bakker zou zich zelf nog niet laten opnemen op de ic gelieerd aan zijn eigen Columbia Universiteit. "Wees heel gelukkig met de Nederlandse zorg. Toen ik net op de ic van Columbia werkte, vroegen ze daar: wat vind je? Nou, zei ik, het is een zootje. Enorme herrie. Alles is open, er hangen alleen gordijntjes. En al die mededelingen over de intercom – telefoon voor dokter die, telefoon voor dokter die. Als ik een hartklep nodig heb, dan moet hij er hier worden ingenaaid, maar dan staat de volgende dag wel een vliegtuig klaar om zo spoedig mogelijk naar Rotterdam te vliegen.’’