Pas als haar moeder zich ziek meldt, ontdekt columniste Hayat hoe werkgever haar behandelt

De moeder van Hayat werkt als schoonmaakster. Als ze een schouderontsteking krijgt, meldt ze zich ziek. Hayat, advocate en columniste bij de , ontdekt dan hoe haar moeder behandeld wordt door haar werkgever. Enkele fragmenten uit een geruchtmakende column: "Mijn moeder heeft een ontstoken schoudergewricht en ligt kromgetrokken van de pijn in bed. Ze heeft veel te lang rondgelopen met klachten (want: 'Het gaat vanzelf wel over'), maar nu is het mis: elke beweging wordt afgestraft met een felle pijnscheut. Ze heeft zich ziek gemeld bij haar manager, die te kennen gaf door haar een vervelend bezettingsprobleem te krijgen. Ze is gesommeerd de volgende dag op het hoofdkantoor te verschijnen." Hayat besluit zelf met de manager te bellen om te zeggen dat dat niet gaat. "Ik krijg ferm te horen dat mijn moeder zich moet melden, en snel. Een doktersverklaring maakt geen indruk en de huisarts wil geen aanvullende verklaring afgeven, want 'dat past niet binnen het beleid'." Ondanks dat de controleur en de bedrijfsarts later vaststellen dat haar moeder niet kan werken, moet ze van de werkgever toch komen op arbeidstherapeutische basis. "Nu ben ik als advocaat conflicten gewend. Wat ik niet gewend ben, is de manier waarop mijn moeder en ik worden afgeblaft. De toon is ronduit schofferend en ik word toegesproken als een dom en onbetrouwbaar stuk vreten." Hayat stuurt een zakelijke advocatenbrief. "Die doet wonderen, want ineens blijken de berisping en looninhouding een 'administratieve vergissing' en wordt mijn moeder van harte beterschap toegewenst. 'We wisten niet dat uw dochter advocaat was, u zult wel trots op haar zijn.'" "Dat is ze inderdaad. Maar ik zou vooral willen dat ze trots was op zichzelf. Mijn moeder schaamt zich voor haar werk. Het werk waarmee ze mijn oma onderhoudt en waarmee ze ons, haar kinderen, een gezond arbeidsethos heeft laten zien." "Als mijn moeder beter is, vraag ik een gesprek aan met haar werkgever. Het gesprek verloopt verder allervriendelijkst en de lucht is geklaard. Maar als we weglopen, kijkt mijn moeder weinig opgewekt: 'Ze praten heel anders tegen me als jij er bij bent. Ze deden nu ineens heel aardig.'"

Bron(nen): De Volkskrant