Nee zeggen, je grenzen aangeven, het is niet altijd makkelijk. Je wilt immers de ander niet kwetsen. Hoe je dat aanpakt, daar weet trainer Iris Posthouwer wel wat op.
Ze zegt ten eerste dat het nooit te laat is om alsnog nee te zeggen. "Op het moment zelf kom je zelden echt tot een goede reactie." Heb je die later wel paraat dan is het zaak om op een paar dingen te letten, triggerwoordjes bijvoorbeeld. "Waar veel mensen zich niet bewust van zijn, zijn van die triggerwoordjes die je taal insluipen en aanvallend kunnen overkomen. Vermijd de woorden ‘wel’, ‘toch’ en ‘gewoon’. Het maakt een simpele zin direct beladen. ‘Ik wil niet dat je na vijf uur op je telefoon zit’ is anders dan ‘Ik wil gewoon niet dat je na vijf uur op je telefoon zit’. Het woordje ‘gewoon’ impliceert een beschuldiging. Zo van: dat had je moeten weten, want het is gewoon’’, aldus Posthouwer
in het AD.Spinazietoon
Verder is de toon heel belangrijk. "Als ik iets lastigs of pijnlijks wil zeggen, gebruik ik bijvoorbeeld de spinazietoon. Die kun je vergelijken met hardop fluisteren op dezelfde manier als wanneer je iemand zou vertellen dat er spinazie tussen zijn tanden zit. Je buigt iets richting de persoon en zegt op een duidelijke maar zachte toon wat je wil zeggen. Ik vind het niet hoor, maar als ik dit een vervelend interview zou vinden, dan buig ik naar jou en zeg ik: ‘Hé, dit zijn allemaal zulke clichévragen.’ Dan voelt het bijna als een bondje tussen ons; jij hebt mij gehoord en het blijft tussen ons. Je wilt dat de ander zich aangesproken voelt en niet aangevallen.’’
Vind je het nog steeds lastig, zeg dan nee zonder nee te zeggen. "Niet omdat het een verboden woord is, maar het praat fijner. Een weigering zonder ‘nee’ is als vis zonder graatjes: het slikt een stuk makkelijker. Zo is ‘ik ga je teleurstellen want het is nu even te druk’, een duidelijke afwijzing.’’ Maar hij komt minder heftig binnen.