Na 40 jaar is de 'war on drugs' wat de Amerikaanse overheid betreft wel zo'n beetje voorbij. Vergeefse moeite, corruptie, talloze doden; de Verenigde Staten halen agenten terug uit Zuid-Amerika en het is tijd geworden om eens na te denken hoe het verder moet met de dagelijkse stroom drugs uit verre en nabije landen. Onder president Nixon was het in 1969 begonnen. De drugs werden de oorlog verklaard en agenten vlogen uit naar Colombia en Afghanistan om het probleem bij de wortel aan te pakken. En er werd al victorie gekraaid voor de acties goed en wel begonnen. De complete productielijn van drugs - van de teelt tot de gebruiker - moest worden opgerold totdat heel de natie - inclusief Elvis - weer clean zou zijn. En zo werd de jacht op de daders geopend. En raakten de gevangenissen overvol. En tastte corruptie de politie aan. En gingen reusachtige budgetten heen met de strijd tegen drugs. En werden heel veel kleine handelaren opgepakt en heel weinig grote.
Dat er op dit moment 1,6 miljoen mensen in Amerikaanse gevangenissen zitten, heeft veel te maken met de strijd tegen drugs - en daar zitten talloze kleine kruimeldieven bij die maar weinig op hun kerfstok hebben.
Zowel in het verre buitenland als in eigen land heeft de strijd weinig opgeleverd, integendeel. Alleen al in het Mexicaanse grensgebied vielen vorig jaar 7.000 doden - gerelateerd aan de strijd tegen drugsbezit, handel en smokkel.
Mexico heeft hier - deels gedwongen door de VS - 49.000 man ingezet in de jacht op drugsmisdadigers. Helpen doet het nauwelijks en het bloed blijft maar vloeien.
Het lijkt of Amerikaanse politici eindelijk tot inkeer zijn gekomen. Overvolle gevangenissen, oorlog in Irak en Afghanistan, drugs die overal opduiken - het is mooi geweest. En wie weet is de volgende stap dat drugsverslaafden worden behandeld in plaats van vervolgd en opgesloten.
Bron(nen): The Independent on Sunday
