Een paar jaar geleden waren de kledingvoorschriften voor het spelen van beachvolleybal nog tamelijk strikt. Om het sexy imago van de sport hoog te houden mochten de broekjes bij de heupen niet breder zijn dan 7 centimeter en ook aan de maat van de topjes zaten regels verbonden. Maar toen wilde de Beachvolleybalbond de sport ook in Arabische landen promoten en besloot men de regels te versoepelen om ethische en godsdienstige bezwaren weg te nemen. Met succes, de interesse voor beachvolleybal nam toe en er zijn Marokkaanse debutanten uit Nederland, zoals Ze vallen nogal op omdat de twee vrouwen de pikante plekken inderdaad bedekken. Met zwarte hemdjes onder het topjes en een broekje met pijpjes verbergen ze het decolleté, de buik en de billen. Hoe de anderen erbij lopen maakt ze niet uit. Ettayfi: 'Maar ik schaam me ervoor om zelf zo in het veld te staan met al die mensen op de tribune. Dat ben ik niet gewend en wij zijn hier ook voor het eerst'. De Nederlandse Michelle Stiekema heeft er begrip voor, maar 'iedereen keek in eerste instantie en dacht: huh? Wat hebben zij aan'. Toch is het voor Stiekema ook altijd weer even nieuw: 'Elk jaar, als het nieuwe seizoen begint denk ik, oh, ja. We moeten die bikini weer aan. Het is toch een drempel die ik even over moet, maar daar ben je vervolgens zo aan gewend'. En het hoort erbij: 'Het imago van deze sport is nou eenmaal die van lekkere wijven die staan te ballen. Maar ondertussen laten we wel zien dat het topsport is'. En dat is het voor iedereen. Zelfs een lijnrechter moest 20 kilo afvallen om mee te doen aan het toernooi.
Bron(nen): De Morgen