Jaap Stam is niet mislukt als trainer van Feijenoord. „Ik bén niet tekortgeschoten. Als coach ben je afhankelijk van de mensen om je heen, van wie je verwacht dat ze hun afspraken nakomen. En van de spelers. Ik dacht dat ik met een groep zou gaan werken die er direct stond. Dat was niet zo."
Maar hij heeft zich de kritiek verschrikkelijk aangetrokken, blijkt uit een mooi interview in NRC. Hij voelt nog altijd dat hij beter moet zijn dan een ander, omdat hij een simpele jongen uit Kampen is, die in zijn jeugd nooit verder kwam dan Zeeland. En 'de mensen' denken ook dat hij ruig en ongevoelig is. Is niet zo. „Mensen associëren mijn uiterlijk met een bepaalde manier van leven, met een bepaald karakter. Ze denken dat ik kaal ben om te intimideren. Terwijl het daar niets mee te maken heeft. Mijn blonde lokken verdwenen, het zag er op het laatst gewoon niet meer uit. En ik hield als verdediger van hard spel, dan denken mensen: die kan verder niet veel. Terwijl ik ben opgegroeid met de Hollandse School.”
"Als je in de top van het voetbalwereldje zit, wil iedereen wat van je. Oók als je met je gezin op pad bent. Mensen hebben geen respect voor privacy. Ze willen een foto of handtekening en als ik weiger, ben ik een lul.”
„Ik ben hartstikke gelukkig met mijn leven. Had me niets beters kunnen wensen. Maar als elektricien was ik vast ook heel gelukkig geweest. Nu ik weg ben bij Feyenoord merk ik dat ik makkelijk kan terugschakelen naar het leven uit mijn jeugd.”