DBS ook effectief bij anorexia nervosa

We stelden de vraag al eerder: '?' Diepe hersenstimulatie of Deep Brain Stimulation (DBS) wordt, behalve bij neurologische aandoeningen, ook in de psychiatrie met succes toegepast bij de behandeling van o.a. ernstige depressies, de obsessief-compulsieve stoornis (dwangstoornis), verslaving en eetstoornissen. In het AMC worden ook elektroden geïmplanteerd in de hersenen van patiënten met anorexia nervosa, waarbij alle eerdere behandelingen faalden. Deze elektrodes worden dan aangesloten op een inwendige stimulator, een soort pacemaker. Uit een Canadees onderzoek bij 6 vrouwen met een ernstige, chronische en therapieresistente vorm van anorexia nervosa blijkt dat DBS helpt bij het verbeteren van het lichaamsgewicht en de stemming en dat het angst doet afnemen. De patiënten waren gemiddeld 38 jaar en al jaren in behandeling. Op één na hadden ze ook andere psychische problemen, zoals depressies en obsessief-compulsieve klachten. Allen hadden lichamelijke complicaties ten gevolge van hun anorexia en samen waren ze 50 keer opgenomen in een ziekenhuis. Door middel van hersenscans was al eerder aangetoond dat er verschillen zijn tussen de hersenen van mensen met anorexia nervosa en normale controles, met name in de hersencentra waar de stemming, de angst en de lichaamsperceptie wordt geregeld. Het inbrengen van de elektrodes gebeurde terwijl de patiënten bij bewustzijn waren, zodat precies kon worden vastgesteld wat de invloed was van het stimuleren van bepaalde gebieden op de gemoedstoestand van de patiënt. Na 6 maanden behandeling met DBS waren er op de PET-scan van de patiënten in dit onderzoek duidelijke veranderingen te zien in het glucosemetabolisme in de hersenen, hetgeen er op wijst dat de hersencentra weer normaal gaan functioneren. De behandeling bleek effectief en veilig, ook al traden er soms wel tijdelijke complicaties en vervelende neveneffecten op, zoals een epileptische aanval, een paniekaanval tijdens het inbrengen van de elektrodes, misselijkheid en pijn. De resultaten van het onderzoek werden gepubliceerd in .

Bron(nen): PsychCentral The Lancet AMC