Kun je een pedofiel stoppen voordat hij een kind misbruikt?

Een klinische studie van het Zweedse Karolinska Instituut onderzoekt een manier om in te grijpen voordat pedofielen overgaan tot het misbruiken van kinderen. De Zweedse wetenschappers gaan 60 potentiële zedendelinquenten een medicijn toedienen nog voordat zij een kind misbruikt hebben. Tot nu toe richtte de behandeling van pedofielen zich op het voorkomen van een recidief. Pas nadat aan het licht komt dat een pedofiel een kind misbruikt heeft, wordt hij behandeld om te voorkomen dat hij in herhaling valt. Maar tegen die tijd zijn de kinderen al het slachtoffer geworden van seksueel misbruik. Veroordeelde pedofielen worden nu ook al behandeld met libidoremmende middelen, ook wel chemische castratie genoemd. In Nederland vormt dit soms een onderdeel van de behandeling, maar in sommige landen is het verplicht. De 60 deelnemers zullen verdeeld worden in twee groepen die gedurende twee jaar gevolgd zullen worden. De ene groep krijgt een middel (degarelix) toegediend, waarvan bekend is dat het de testosteronspiegels snel en drastisch doet verminderen. De andere groep krijgt een placebo. De vraag is natuurlijk hoe je aan vrijwilligers komt. Potentiële daders zullen zich niet zo snel bij de huisarts melden. In Zweden liggen de zaken anders. Het Karolinksa Instituut beheert een nationale hulplijn voor potentiële daders, Preventell genaamd. Via deze hulplijn zullen de onderzoekers vrijwilligers werven. Het onderzoek roept meteen ethische en juridische vragen op: in hoeverre mag de samenleving potentieel gevaarlijke daders behandelen voordat ze de wet overtreden? Waarom krijgen niet alle potentiële daders het middel toegediend? En wat als het middel niet of niet bij iedereen werkt? In dat geval worden kinderen blootgesteld aan potentiële daders die misschien op een andere manier wel geholpen hadden kunnen worden. Om te voorkomen dat de vrijwilligers de fout ingaan, worden zij regelmatig getest. Daarbij zal worden gekeken naar de mate van seksuele opwinding, impulsiviteit (een gebrek aan zelfbeheersing) en in hoeverre ze in staat zijn om empathie te voelen voor potentiële slachtoffers. Ook zullen hersenscans gemaakt worden terwijl ze kijken naar door een computer gegenereerde beelden van kinderen en volwassenen in zwemkleding of ondergoed. Tot slot zullen zij zorgvuldig ondervraagd worden om na te gaan hoe groot het risico is op het misbruiken van een kind. Een probleem dat niet door de studie ondervangen wordt, is dat de proefpersonen hulp zochten en gemotiveerd zijn om zich te laten behandelen. Dat zal lang niet bij iedere pedofiel het geval zijn.    

Bron(nen): BBC News