Schrijver Griet Op de Beeck kwam afgelopen week, onder meer bij , naar buiten met het verhaal dat ze als kind seksueel misbruikt is. Ze wist zich daar lange tijd niets meer van te herinneren. Tot ze in therapie ging en de gebeurtenissen weer boven kwamen. Kan dat? Het idee dat je nare herinneringen zo kunt verdringen dat je ze vergeet, is omstreden. In de jaren negentig was er een enorme toename van rechtszaken, die waren aangespannen door vrouwen die door therapie erachter kwamen dat ze vroeger misbruikt waren. Daartoe kwam de Gezondheidsraad in 2004 met een advies waarin stond dat dergelijke herinneringen niet kunnen gelden als juridisch feit. "Therapie kan helpen bij het toegankelijk maken van ware herinneringen, maar ook fictieve herinneringen doen opkomen," schreef de raad. Dat beaamt Harald Merckelbach, hoogleraar rechtspsychologie aan de Universiteit Maastricht. "Onderzoek in het lab heeft aangetoond dat je met hypnose en andere methoden pseudoherinneringen kunt opwekken. Dat kunnen herinneringen zijn die plausibel overkomen. Als dat in het lab lukt met gezonde proefpersonen, dat lukt het helemaal met mensen die een probleem hebben," zegt hij in de Volkskrant. Peter van Koppen, hoogleraar rechtspsychologie aan de Universiteit Maastricht en aan de Vrije Universiteit, is het met hem eens. "Serieus onderzoek laat zien dat dit soort opgehaalde herinneringen onwaarschijnlijk is. Zo werkt het geheugen niet." Het is niet alleen schadelijk voor degene die ten onrechte beschuldigd wordt, maar ook voor de patiënt zelf. "Ze krijgen het gevoel dat ze niet gek zijn, maar dat ze gek zijn gemaakt. Dat is een veiliger gevoel dan: ik ben gek. Het zorgelijke is dat zo iemand dan belast is met allerlei verzonnen herinneringen en dat aan de problemen niets is gebeurd."