Door middel van een antiviraal middel hopen artsen je in de toekomst te kunnen genezen van een
verkoudheid. Net zoals je bacteriën kunt bestrijden met antibiotica kun je daarmee virusinfecties aanpakken. Dat zou niet alleen gelden voor eenvoudige dingen als een verkoudheid of griepje, maar ook levensbedreigende virussen, zoals hepatitis B, hiv en de vogelgriep.
Bestaande antivirale middelen richten zich op specifieke virussen. Voor vaccins geldt hetzelfde en ze moeten steeds aangepast worden bij nieuwe varianten - wat de nodige tijd en geld kost. Onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) ontwikkelen nu een middel dat Draco heet en waarvan al is aangetoond dat het effectief is tegen alle 15 virussen, waarvoor het in het lab op menselijk weefsel en muizen getest is. Dat waren o.a. de gewone verkoudheid, de Mexicaanse griep, een poliovirus, denguekoorts en het Ebola-virus.
Draco combineert 2 eiwitten: het ene detecteert een
virus dat een cel binnendringt en het andere werkt als een soort van suicide schakelaar die de geïnfecteerde cel doodt. Om het nieuwe gecombineerde eiwit te helpen om de geïnfecteerde cel binnen te dringen, werd er nog een eigenschap aan toegevoegd dat een deel van het hiv-virus imiteert en de cel de mogelijkheid geeft om in cellen in te breken. Eenmaal toegediend, gaat het middel langs alle cellen in het hele lichaam, maar het activeert alleen geïnfecteerde cellen.
Dat klinkt allemaal veelbelovend, al lijkt me een middel tegen hiv of ebola urgenter dan tegen een koutje. Bovendien zal het nog enkele jaren duren voordat Draco kan worden getest op mensen. Het probleem met het gebruik van een breed spectrum antiviraal middel is ook dat het een immuunreactie uit kan lokken. Dit kan vooral problemen opleveren als het middel een tweede keer wordt toegediend.