Waarom stoppen rokers niet?

Rokers weten dat roken niet gezond is. Ze zijn even goed op de hoogte van de gezondheidsrisico's als niet-rokers, zo blijkt uit onderzoek. Toch gaan ze ermee door. Het zijn ook niet allemaal hopeloze nicotinejunkies. De meesten zouden heus wel kunnen stoppen als ze dat zouden willen. Waarom doen ze dat dan niet? Zijn het zogenaamde 'sensatiezoekers', die minder angst kennen dan de meeste mensen en graag het gevaar opzoeken en risico's nemen? Er zijn inderdaad gegevens die daar op wijzen: rokers zijn vaker betrokken bij verkeersongelukken, dragen minder vaak een veiligheidsgordel en vertonen meer risicovol seksueel gedrag. Vrouwelijke rokers nemen minder vaak deel aan bevolkingsonderzoek naar borstkanker dan niet-rokende vrouwen. Maar het belangrijkste verschil met niet-rokers, zo blijkt uit een studie waarvan de resultaten net gepubliceerd werden in , is dat rokers minder goed in staat zijn om de bevrediging van hun behoeften uit te stellen en zich te richten op de effecten op langere termijn, zoals op hun gezondheid. De onderzoekers maakten gebruik van een kaart-gokspel dat ontworpen is om na te gaan in welke mate mensen geneigd zijn om risico's te nemen. Uit eerder onderzoek met dit spel was al gebleken dat mensen met een hersenletsel meer risico's nemen en inzetten op de 'foute' kaarten. Hetzelfde gold voor langdurige cocaïne- en cannabisgebruikers, maar rokers weken hierin niet af van niet-rokers. Rest dus het gaan voor 'instant satisfaction'. Met een variant van hetzelfde spel waarbij je kon kiezen tussen 2 'foute' gokken, waarbij de ene meer kans op winst bood op de korte termijn dan de andere maar ook meer kans op rampzalige gevolgen op de langere termijn , toonden de onderzoekers aan dat de rokers vaker gaan voor de 'instant satisfaction' dan niet-rokers. Al met al zou je hieruit ook kunnen concluderen dat van een anti-rookbeleid dat de nadruk legt op effecten op de langere termijn - met enge plaatjes van zwarte longen, grafzerken en rottende tanden - niet veel heil te verwachten is.

Bron(nen): The New York Times PlosOne