Vrouwen zijn nog steeds ondervertegenwoordigd in geneesmiddelenonderzoek

Er wordt veel verwacht van de ‘gepersonaliseerde geneeskunde’, waarbij de behandeling wordt afgestemd op de genetische kenmerken van het individu. De farmacogenetica werpt zich op als de ideale oplossing om subgroepen te onderscheiden die goed reageren op bepaalde medicatie.

Is dat alles niet een beetje hoog gegrepen als je de behandeling niet eens kan afstemmen op man/vrouw verschillen? Teresa Woodruff, hoogleraar Obstetrie en Gynaecologie aan de Northwestern University in Illinois, stelt dat vrouwen nog steeds ondervertegenwoordigd zijn in geneesmiddelenonderzoek. Nieuwe medicijnen worden vaak alleen op mannen getest, terwijl mannen en vrouwen toch van elkaar verschillen qua chromosomen en genen, hersenen en hormonen …

Sommige ziekten komen vaker voor bij vrouwen en andere bij mannen, en vrouwen reageren anders op medicijnen dan mannen. Vrouwen die antidepressiva of antipsychotica slikken bv., hebben meestal hogere concentraties daarvan in hun bloed dan mannen. Ze hebben ook genoeg aan de helft van het influenza vaccin voor eenzelfde bescherming, maar zij krijgen wel dezelfde dosis. Ernstige bijwerkingen komen ook vaker voor bij vrouwen. Als geneesmiddelen van de markt gehaald worden, is dat niet zelden omdat ze getest werden op mannen en later zeer nadelige effecten bleken te hebben bij vrouwen.

Omdat mannen geen menstruele cyclus hebben en hun hormonen fluctueren, vormen ze een homogene onderzoekspopulatie en dat maakt de resultaten makkelijker te analyseren en te interpreteren. Vrouwen zijn ook kwetsbaar in hun vruchtbare jaren. In de jaren ’50 werd thalidomide gebruikt als slaapmiddel en tegen ochtendmisselijkheid en dat zorgde voor ernstige aangeboren afwijkingen, zoals ontbrekende ledematen. Vrouwen die DES slikten om een miskraam tegen te gaan, kregen dan weer dochters die meer kans hadden op een zeldzame vorm van vaginale kanker. Het gevolg was dat de FDA vrouwen die zwanger konden worden uitsloot van deelname aan geneesmiddelenonderzoek. En in de praktijk werden gemakshalve bijna alle vrouwen uitgesloten.

Sinds 1983 probeert men het tij te keren, maar het lijkt heel moeilijk te zijn om te beseffen dat ‘een vrouw niet hetzelfde is als een man zonder penis’!

Bron(nen): Slate