Zoogdieren reageren op noodkreten van pasgeborenen ongeacht de soort

Het maakt niet uit of een baby huilt of een hertenkalf roept: zoogdieren herkennen een jong in nood als ze het horen. Uit onderzoek blijkt dat wilde muilezels en witstaartherten reageren op de noodkreten van diverse jonge zoogdieren, waaronder de mens, katten en zelfs vleermuizen. Eerdere studies hebben aangetoond dat mensen reageren op de noodkreten van hun eigen kinderen, maar ook op die van jonge huisdieren, zoals puppy's en kittens. Andersom geldt ook voor honden dat ze reageren op het huilen van jonge baby's. Men ging er echter van uit dat dit enkel gold voor tamme dieren. Om te kijken of het ook geldt voor dieren in het wild registreerden de onderzoekers de geluiden van pasgeboren zoogdieren, zoals de mens, pelsrobben, katten, honden, marmotten, zeeleeuwen, vleermuizen en verschillende soorten herten. Ze namen ook andere geluiden van dieren op, zoals zingende vogels en blaffende coyotes. Al deze opnames werden met behulp van verborgen luidsprekers afgespeeld in de buurt van vrouwelijke wilde muilezels en witstaartherten, terwijl de onderzoekers het gedrag van de dieren volgden vanop afstand. De geluiden werden afgespeeld zoals ze normaal zouden worden gehoord en op diverse andere toonhoogtes. Een positieve respons werd genoteerd als een hert de luidspreker benaderde zoals ze dat zou doen met haar eigen hertenkalf. Hieruit bleek dat als de toonhoogte van de kreten vergelijkbaar was als die van een jong hert, het vrouwtje naar de luidspreker toe zou gaan - ongeacht de diersoort. De vrouwelijke herten bevonden zich binnen een afstand van 10 meter van de luidspreker, wat wijst op een sterkere reactie, als de kreten van zeehonden, marmotten en andere hertensoorten werden afgespeeld. Ze kwamen binnen een afstand van 25 meter in reactie op de geluiden van zeeleeuwen, vleermuizen en mensen. Ze reageerden echter niet als het geluid buiten het bereik van de roep van haar eigen jong viel. Om na te gaan of de dieren gewoon reageerden op een geluiden met een bepaalde toonhoogte, in plaats van op de aard van het geluid, speelden de onderzoekers de overige dierengeluiden af. Geen van de hindes reageerde op deze geluiden, ook niet als ze dezelfde toonhoogte hadden als de geluiden van haar eigen hertenkalf. Dat wijst er op dat de herten een onderscheid kunnen maken tussen de twee soorten geluiden.

Bron(nen): Daily Mail