Leve de lijfstraf!

Waarom sluiten we misdadigers op in veredelde kooien en geven we ze niet gewoon straf? Lijfstraf vooral? Is opsluiten beschaafder dan slaan? Peter Moskos die lang betrokken was bij Amerikaanse gevangenissen en nu hoogleraar en auteur, komt met een boek dat op voorhand al geruchtmakend is. Gevangenissen waren twee eeuwen geleden de plaats waar je wachtte op je straf. Dat kon verbanning zijn, het schandblok, slaag, de doodstraf, maar geen lange opsluitingals straf. Dat is in het westen ingevoerd toen de gedachte op kwam dat misdadigers niet zozeer moesten worden , maar een moesten krijgen en daartoe zouden worden voorbereid in afzondering. Het is anders gelopen. Dat van die nieuwe kans geldt meestal nog steeds: de meeste gevangenen komen vroeger of later vrij. Maar van het sprookje van de is niets meer over. Geen plaats die zo beroerd opleidt tot verbteren als de cel. De kans dat je er als boef uitkomt is groter dan de kans dat je er als boef in  ging. Waarom, schrijft Moskos, zette we dat hele idee van rehabilitatie door opsluiting niet gewoon overboord en keren we terug naar de gedachte dat misdaad moet worden bestraft. Bijvoorbeeld met lijfstraffen. Onder de link een essay van de schrijver. Het boek is nog niet uitgekomen, zodra het er is, komen we er hier op terug.

Bron(nen): Chronicle of Higher Education