Als er één volk alle positiviteitsgoeroes en zelfhulpboeken omarmde dan waren het de Zweden wel. Maar ze komen er op terug. Een opleiding pessimisme was binnen een dag vol. In Zweden pleiten ze nu voor meer pessimisme. We leven in een hyperindividualistische maatschappij waarin we zelf de verantwoordelijkheid dragen voor een goed gemoed, vertelt de initiatiefnemer van de cursus Ida Hallgren in Trouw. Psycholoog en komediant Mattias Lundberg valt haar bij. "Er is een verschil tussen geluk en optimisme. Geluk - daar is de mens altijd naar op zoek geweest, maar positief denken is primair een makkelijk te verkopen boodschap." Hallgren noemt het een maatschappelijke ziekte: de positiviteitsfaçade, die zich vooral op sociale media manifesteert. "We verliezen de vaardigheid om om te gaan met tegenslagen. Steeds vaker heb ik te maken met cliënten, vaak jongeren, die denken fundamenteel mislukt te zijn omdat ze een periode minder lekker in hun vel zitten." Volgens Lundberg heeft de zelfhulpindustrie de term optimisme gekidnapt. Grenzeloze positiviteit is verworden tot een voorwaarde voor geluk. En in die aanname schuilt gevaar. Een overdaad aan optimisme, zegt Lundberg, creëert verwachtingen waar een mensenleven zelden aan voldoet. Een andere component van de negativiteitsfilosofie is acceptatie, zegt de psycholoog. Een cliënt heeft last van angsten en vraagt zich af wat er toch aan hem scheelt. "Je hele bestaan is zojuist op z'n kop gezet door een ingrijpende gebeurtenis, is het niet logisch dat je met angsten kampt? Je hoeft niet altijd vrolijk te zijn, en je hebt niet elk aspect van je leven in de hand. Soms is dat het enige beschikbare medicijn: inzien dat het nu even is zoals het is."
Bron(nen): Trouw