Het allereerste fragment dat
Wouter Bos gisteravond liet draaien was een gedicht van Robert Frost. Over hoe je je leven kunt inrichten. De niet genomen weg Twee wegen scheidden in een geel woud, En spijtig was ik een eenzame reiziger Die niet beide volgen kon, lang stond ik En bekeek er één zo ver als ik kon Tot waar hij afboog in het kreupelhout; Dan nam ik de andere, die niet beter leek, En misschien deed ik de beste keuze, Want zijn gras wou platgetreden worden; In zoverre dat ze belopen werden Waren ze allebei evenveel omgewoeld. En beide lagen die morgen gelijk bedekt Met blaren die niet zwart getreden waren. O, ik bewaarde de eerste voor een andere dag! Maar wetend hoe een weg ergens heenleidt, Twijfelde ik of ik ooit terug zou komen. Ik zal dit vertellen met een zucht Ergens eeuwen en eeuwen later; Twee wegen scheidden in een woud, en ik- Ik nam de weg die het minst bewandeld werd, En dat maakte een wereld van verschil.