Politici zijn illusionisten, schrijft NRC. Want hoe kan het bestaan dat vrijwel alle politieke stromingen de komende jaren meer dan 30 miljard euro op de overheidsfinanciën denken te besparen, maar dat burgers daarbij nauwelijks koopkracht verliezen. In de werkelijkheid van het Centraal Planbureau (CPB) kan dat inderdaad gebeuren. Voor die paradox van extreme saneringen bij de overheid en de rust voor de individuele burger zijn een aantal oorzaken. Allereerst heet het dat het Centraal Planbureau de effecten van verkiezingsprogramma’s ‘doorrekent’. Maar de plannen die partijen bij het CPB inleveren, hoeven niet te stroken met het verkiezingsprogramma. Directeur Coen Teulings zei vorige week niet eens naar die verschillen te kijken, daar is het CPB niet voor. Het bureau analyseert sec de plannen die partijen indienen – of die nu van de programma’s afwijken of niet. Het CPB is geen democratisch controleorgaan, maar een bureau voor beleidsanalyse. Het verschil in beelden wordt versterkt door de beperkte tijd die het CPB ditmaal had om de plannen van politici te analyseren. Zo was het CPB niet in staat om koopkrachteffecten goed te berekenen. Gevolgen voor de inkomensverdeling zijn onbekend. En, nog belangrijker, alle lastenverzwaringen die na 2015 worden geïntroduceerd tellen niet mee. Maar dat mag allemaal niet wegnemen dat de verkiezingen gaan over de vraag wie er bij het CPB het beste afkomt. En dat die berkeningen de werkelijkheid zelfs niet benaderen is van later zorg
Bron: NRC. Nog niet gratis online. Ga voor het hele artikels naar de digitale versie of naar de kiosk.
