Wie door Marokko rijdt, ziet veel mooie huizen, een perfecte infrastructuur en een overweldigende natuur, om over het lekkere eten nog maar te zwijgen. Helaas is dat voor een deel slechts buitenkant: er is nog veel armoede in het Noord-Afrikaanse land.
Marokko is een van de sterkere economieën in Afrika. Het bruto binnenlands product (bbp) van de oude Franse kolonie bedroeg in 2023 ongeveer 140 miljard dollar, waarmee het land qua economie vergelijkbaar is met Hongarije. De economie groeit gestaag, met gemiddeld 3 à 4 procent per jaar. Toch blijft het bbp per hoofd van de bevolking laag: ongeveer 3.500 dollar per jaar. Ter vergelijking: in Nederland is dat ruim 60.000 dollar, in Italië rond de 37.000 dollar, terwijl in Moldavië – het armste land van Europa – het bbp per hoofd op ongeveer 6.000 dollar ligt.
Marokko kent bovendien een grote ongelijkheid in de inkomensverdeling. Het stedelijke gebied rond Casablanca en Rabat is economisch sterk, maar het platteland blijft achter. De armoede is afgenomen in de afgelopen decennia, maar nog steeds leeft ongeveer 10 procent van de bevolking onder de armoedegrens. Dit is beter dan in Moldavië, waar veel mensen afhankelijk zijn van buitenlandse geldtransfers, maar nog ver verwijderd van de welvaart in bijvoorbeeld Nederland en Italië.
Het gemiddelde maandinkomen in Marokko ligt rond de 400 à 500 euro, terwijl dat in Italië rond de 2.500 euro ligt en in Nederland boven de 3.000 euro. In Moldavië verdienen mensen gemiddeld 600 à 700 euro per maand.
De economie van Marokko draait op drie pijlers: landbouw speelt een grote rol, met producten als citrusvruchten, olijven en tarwe. De industriële sector richt zich op de productie van auto-onderdelen, textiel en fosfaat, waarvan Marokko de grootste exporteur ter wereld is. En toerisme is een belangrijke inkomstenbron. Populaire bestemmingen zoals Marrakech en Fez trekken miljoenen toeristen per jaar.
Marokko groeit economisch, maar blijft achter bij West-Europese landen. Het staat er wel beter voor dan de armste delen van Europa. De uitdaging ligt in het verkleinen van de inkomensongelijkheid en het versterken van de industriële sector om de economie minder afhankelijk te maken van landbouw en toerisme.
Want door klimaatverandering staat vooral de landbouw onder druk. De landbouwsector - goed voor ongeveer 15 procent van het bbp en werkgelegenheid voor een groot deel van de bevolking - wordt hard getroffen door droogte en onvoorspelbare regenval. Marokko heeft een semi-aride klimaat en is sterk afhankelijk van neerslag voor de productie van tarwe, olijven en citrusvruchten. Afnemende regenval en stijgende temperaturen leiden tot kleinere oogsten en hogere voedselprijzen.
Marokko kampt daarnaast met ernstige watertekorten, deels door klimaatverandering en deels door overmatig watergebruik. Rivieren en grondwaterbronnen drogen op, wat gevolgen heeft voor de drinkwatervoorziening, irrigatie en energieproductie (zoals waterkrachtcentrales). Woestijnvorming bedreigt vruchtbare landbouwgebieden, vooral in het zuiden.
Toerisme levert een belangrijke bijdrage aan het bbp, maar klimaatverandering kan ook deze sector schaden. Extreem weer en hittegolven kunnen toeristen afschrikken, terwijl het smelten van sneeuw in het Atlasgebergte het wintertoerisme bedreigt.
De Marokkaanse overheid investeert ondertussen in duurzame energie om de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen te verminderen. Marokko heeft het grootste zonnepark ter wereld (Noor Ouarzazate), maar deze energietransitie vereist hoge investeringen. Daarnaast worden waterontziltingsinstallaties en efficiëntere irrigatietechnieken ingezet om de impact van de klimaatcrisis te verzachten. Maar makkelijk heeft het land het dus niet met de oplopende temperaturen.