Een paar honderd miljoen Nederlandse euro's ging de afgelopen decennia naar Egypte. En samen met de EU een paar miljard. Hulp voor de ontwikkeling. Voor zover achteraf valt vast te stellen heeft vooral de familie Mubarak zich ontwikkeld. En de vrienden van de familie. Via de medefinaniceringsorganisaties schijnt er ook geld terecht te zijn gekomen in Libië. Staat nu dus mogelijk op een Zwitserse bank. Henry Jackelen en Jamie Zimmerman van Arizona State University en the New America Foundation opperen in een mooi verhaal in Slate een wezenlijk andere methode. Er is sinds de Tweede Wereld Oorlog zo'n 2.000 miljard dollar van Noord geschonken aan Zuid. En vanaf het eerste begin tot nu is de manier waarop dat geld wordt geschonken amper veranderd. Het gaat of rechtstreeks aan de mensen aan de macht, of via projecten waar de schenkers de regie over hebben. Beide methoden lopen erg vaak fout af. Waarom geven we het geld niet veel vaker rechtstreeks aan de armen die we rijker willen maken? Ook in de armere landen is het bankwezen veel verder ontwikkeld dan een halve eeuw geleden. En met een fractie van het geld dat nu jaarlijks aan strijkstokken blijft hangen, zouden we een systeem kunnen opzetten opm geld te kunnen uitdelen, dat zorgt dat het de armen bereikt. Er is van alles tegen in te brengen. Maar dat is er ook tegen het subsidiëren van Mubarak, Ghaddafi en Suharto, om maar eens drie grootontvangers te noemen.