Tasnia Begum maakt onze kleding. Ze ziet haar kinderen 11 dagen per jaar

Tasnia Begum heeft 11 dagen vrij. Per jaar. Haar werkgever is een bedrijf dat eerst produceerde voor H&M. Maar dat bedrijf is wat strenger geworden op de arbeidsomstandigheden en nu produceert haar bedrijf voor het Amerikaanse Walmart.

Ze werkt in een naamloze textielfabriek in een industrieel gebied in Chittagong, een cement-grijze stad met 2 miljoen inwoners aan de baai van Bengalen. In dat gebied wordt veel kleding gemaakt voor het westen. Iedereen heeft vrij voor Eid, het festival dat het einde van de Ramadan markeert.

Tasnia gaat in die vakantiedagen naar haar dorp, met de bus. Een aantal dagen is ze dan moeder van haar kinderen.

Volgens een recent onderzoek van de NGO Oxfam Australia leeft een derde van alle textielarbeiders gescheiden van hun kinderen. "Ik heb geen keus", zegt Tasnia Begum. "Er zijn geen banen voor mij op het platteland."

Zes dagen per week, negen uur per dag naait ze in de fabriek. Ze verdient ongeveer 88 euro per maand, of 8.400 taka. Ze stuurt elke maand een kwart van haar inkomsten telefonisch naar haar ouders. "Wat zijn mijn opties? Ik ben niet opgeleid", zegt Begum.

Veel ouders wonen in de grote stad zodat hun kinderen een beter leven kunnen hebben. 

Bangladesh wordt beschouwd als een economisch succesverhaal onder ontwikkelingslanden. Het BBP per hoofd van de bevolking is de afgelopen vier decennia vervijfvoudigd, van $ 227 tot $ 1.698. In 2000 leefde de helft van de nu 161 miljoen inwoners van Bangladesh onder de armoedegrens. Nu ongeveer een kwart.

Vrouwen zoals Tasnia Begum werken in de steden van Bangladesh en naaien kleding voor westerse consumenten. Vaak is de enige keer dat ze hun kinderen zien tijdens de vakantie.

Bron(nen): Der Spiegel