Marijke werkt Albert op zijn zenuwen en niet alleen omdat ze zijn tinnen soldaten 'poppetjes' durft te noemen. Mirjam is fascinated door grote vissen, maar heeft er nu echt genoeg over gehoord. En de liefde? Die is nog ver te zoeken in de B&B's.
"Ga maar weg, ik doe het", zegt Albert in Spanje, terwijl hij druk in de weer gaat met houtblokken om de haard aan te maken. En Marijke wordt gesommeerd om toe te kijken hoe knap de kasteelheer vuur maakt. We beginnen voor het eerst de moeilijke man Albert te zien waar Debbie het over had. De irritaties lopen op als Marijke maar blijft herhalen hoe bijzonder mooi het allemaal is met als hoogtepunt de opmerking: "Wat zijn dit voor poppetjes?" Tinnen soldaatjes, verbetert Albert haar. "Je mag geen poppetjes zeggen, het is geen Playmobil." Daar zit maanden werk in, per poppetje. Albert noemt haar aardig, "maar er zijn ook trekjes waar ik helemaal allergisch voor ben". Snappen we, als Marijke wéér begint over hoe hij zich voelt bij het eten, bij het uitzicht, bij de poppetjes. Hij geeft aan dat hij moe is, maar toch: weer een vraag over zijn gevoelens. "Ik zeg net dat ik moe ben, en huppakee, daar ga je eroverheen”, klinkt het chagrijnig. Uiteindelijk heeft Albert niet de ballen om Marijke weg te sturen. Gelukkig voelt ze zelf de bui al hangen.
Mirjam zal ook blij zijn dat er in Hoedspruit afleiding komt in de vorm van een nieuwe man. Ze begrijpt Marcels passie - vindt ze mooi, mannen met een passie - maar zucht, moet het er de hele tijd over gaan? "Ik ben fascinated door grote vissen, maar daarna is het klaar", hoor je haar zeggen. En tegen Marcel: "We moeten iets anders aantikken, anders blijven we over vissen praten. Kijk jij weleens het nieuws?" Dat wel, beaamt de fanatieke sportvisser. Maar ja, dat is allemaal negatief. Zijn grappen blijken af en toe toch wel leuk. Als ze bijvoorbeeld samen nieuwkomer Jacco voor de gek houden en doen alsof Marcel van de technische dienst is. Ook de amethist - de clichésteen in de spirituele winkel - valt in de smaak. Werkt tegen bad vibes, aldus de kapitein bloedserieus over zijn cadeautje.
Bij Iris (57) is het snel bekeken als Jan zijn intrede doet in de luxe B&B in Griekenland. Als de 74-jarige wereldreiziger ook nog een mondje Grieks blijkt te spreken, kan René helemaal wel inpakken. Dat doet-ie niet. Integendeel, hij besluit van de nood een deugd te maken. Komen er nog meer vrienden waardoor er geen tijd met Iris alleen is? Dan schudt hij gewoon een goocheltruc of twee uit zijn mouw. "Het is net Copperfield", klinkt het bewonderend. René glundert, maar het zal niet genoeg zijn om het hart van Iris te winnen. Want Jan heeft een eigen kookboek geschreven en Iris vindt kokende mannen sexy. Erg vriendelijk is Jan niet naar René. De man die noch zijn huisarts, noch zijn moeder is, kan het niet laten René te vertellen hoe ongezond roken is.
Tenslotte maken we kennis met Arno, die zelfvoorzienend leeft in het druilerige Payzac in de Dordogne. Zijn kekke looks verhullen dat hij eigenlijk een nuchtere Drent is, die geniet van rondscharrelende kippetjes en zijn hand niet omdraait voor een slachtpartij. Dat had Amsterdammer Emil waarschijnlijk niet verwacht. Die heeft eigenlijk niets met kippen. Hij houdt van een eitje. Toch geeft de stedeling geen krimp als hij iets moet doen met een dode haan. Tijdens de maaltijd - hanensoep - gaat het gesprek maar moeizaam. Het is stil, de soep is lekker. En dan moet Emil ook nog met -3 in de caravan slapen. Met een rode neus en een schorre stem vertelt hij de volgende ochtend hoe koud het was geweest. Voorzichtige inschatting: dit is geen match.