Als je vroeger naar de bioscoop ging, stond je vaak binnen anderhalf uur weer buiten. Een pauze was niet nodig. Nu zit je soms wel drie uur in een cinemazaal snakkend naar een natje en een droogje.
Een van de verklaringen is dat de huidige generatie minder bereid is om veel geld uit te geven aan zaken als muziek, film of boeken. Een filmmaker moet dus echt iets bijzonders bieden om jongeren naar de cinema te trekken. Dat kan een diepgaand verhaal zijn, maar ook een blockbuster in 3D en vol special effects. Een lange filmavond, die een unieke ervaring biedt dus.
Daarbij is de concurrentie van Netflix groot: waarom zou je nog naar een bioscoop gaan als je thuis zoveel keus hebt uit de allerbeste films en series. Filmproducenten willen dan ook het liefst Netflix-achtige films maken. Niet voor niets verschijnen steeds meer films in meerdere delen en worden ze steeds langer. De film lijkt zo steeds meer op een serie.
Andere verklaring is de populariteit van boekverfilmingen. Gedetailleerde, dikke pillen als die van Harry Potter bijvoorbeeld zijn niet in een uurtje film te vatten. Om recht te doen aan het verhaal maken filmmakers er dus vaak lange meerdelige reeksen van.