Wie inspireerde Adolescence? Hoe een echte jonge een tienermoordenaar werd

Hassan Sentamu was een jonge jongen die tienermoordenaar werd. Zijn verhaal staat mede aan de basis van de serie Adolescence. Hassan Sentamu had een traumatische jeugd en was geneigd tot geweld, maar maanden voordat hij een 15-jarig meisje vermoordde leek het beter te gaan. En hij werd omringd door goedbedoelde hulpinstanties.

Op de dag dat Hassan Sentamu tot levenslang werd veroordeeld voor de moord op de 15-jarige Elianne Andam in Croydon, werd het drama Adolescence uitgezonden op Netflix.

De coïncidentie van vonnis en première, was toeval, maar de serie is deels geïnspireerd op de dood van Elianne in september 2023. Adolescence gaat over een 13-jarige jongen die beschuldigd wordt van het doodsteken van een tienermeisje. Het is 24 miljoen keer bekeken en heeft geleid tot een internationale discussie over tienerjongens, vrouwonvriendelijk geweld en de schadelijke invloed van sociale media.

Stephen Graham, die het drama samen met Jack Thorne schreef en speelt als de vader van de 13-jarige Jamie, zegt tegen de Sunday Times: “Waar het voor mij vandaan kwam, was een incident in Liverpool, een jong meisje, en ze werd doodgestoken door een jongen. Ik dacht simpel, waarom?

“Toen was er nog een jong meisje in Zuid-Londen dat werd doodgestoken bij een bushalte. En er was iets in het noord Engeland, waar dat jonge meisje Brianna Ghey het park in werd gelokt door twee tieners, en ze staken haar neer. Ik dacht gewoon, wat is er aan de hand? Wat is dit dit?”

In Adolescence wordt de kindermoordenaar op Instagram geplaagd met verschillende emoji's door het meisje dat hij vermoordt. Hij is ook beïnvloed door de vrouwenhatende influencer Andrew Tate en de zogenaamde “manosphere”.

Uit een onderzoek naar Sentamu's jeugd blijkt dat er weinig bewijs was van de invloed van sociale media, maar tijdens zijn rechtszaak bleek dat het slachtoffer en haar twee vriendinnen, waaronder de 15-jarige ex-vriendin van de moordenaar, hem de dag Elianne vermoordde werd hadden belachelijk gemaakt en water over hem heen hadden gespoten. Sentamu, die op dat moment 17 was, belde na afloop een vriend en waarschuwde dat hij “het niet op zijn beloop kon laten”.

De volgende dag vergezelde Elianne haar vriendin om persoonlijke bezittingen (die had ze nog van toen het 'aan' was) te ruilen met Sentamu, waaronder een teddybeer, in de buurt van het Whitgift winkelcentrum in het centrum van Croydon.

Sentamu nam een tas met zijn bezittingen mee maar gaf niets terug van de bezittingen van zijn ex-vriendin, zoals was afgesproken. Er brak een ruzie uit waarbij Elianne uit solidariteit met haar vriendin de tas terugpakte. Sentamu achtervolgde haar en stak haar daarna herhaaldelijk op de grond in “withete woede” terwijl ze hem smeekte om te stoppen. Hij droeg een masker en twee paar zwarte handschoenen en had het mes uit zijn keuken thuis meegenomen.

Tijdens Sentamu's rechtszaak zei Dr Nigel Blackwood, een forensisch psychiater die hem ondervroeg, het volgende: “Hij gaat die afspraak in met het gevoel dat hij niet gerespecteerd wordt en zwak wordt gevonden.Hij wil zijn dominantie opnieuw laten gelden, zich sterk voelen, zich wreken op degenen die hem de vorige dag niet gerespecteerd hebben. Het afpakken van de tas is de nieuwe belediging en dan neemt hij wraak.”

Mensen dicht bij Sentamu's familie beweren dat hij in de steek was gelaten door scholen en sociale diensten. Ze zeggen: “Hassan is autistisch, hij werd gepest, hij werd tot het randje geduwd. De lokale overheid deed helemaal geen moeite om hem te ondersteunen.” Ze zeggen dat zijn familie “getraumatiseerd” en “volledig verbrijzeld” was door wat hij had gedaan.

Zijn fascinatie voor messen groeide en in maart 2019 bedreigde hij een student die volgens hem de spot met hem dreef. Bij een andere gelegenheid pakte hij een schaar uit de la van een leraar en kondigde aan dat hij een klasgenoot zou neersteken.

Zijn school had geen andere optie dan hem van school te sturen en Sentamu werd twee maanden naar een doorverwijzende instantie gestuurd totdat hij een plek kreeg op een katholieke middelbare school in Croydon. Zijn gedrag zou zijn verbeterd, maar zijn humeur bleef oplaaien.

In december van dat jaar sloeg hij een klasgenote in een hoofdklem en liet haar op de grond vallen voordat hij wegrende. De week daarna deed hij hetzelfde bij een andere leerlinge, wat sporen op haar nek achterliet.

Na de diagnose autisme werd Sentamu in 2020 naar een onafhankelijke school voor leerlingen met speciale behoeften gestuurd en een jaar later ging hij van pleegzorg terug naar het huis van zijn moeder in New Addington, een van de meest achtergestelde wijken van Croydon.

Hij kreeg een onderwijs-, gezondheids- en zorgplan om hem te helpen zijn gedrag onder controle te krijgen en er werden weinig incidenten gemeld in de volgende twee jaar.

Maar drie weken voor de moord op Elianne plaatste Sentamu een bericht online waarin stond: “De echte ik is slecht, donker en ellendig. Ik denk echt niet dat ik de 20 jaar zal halen ... Ik kijk elke avond naar de keukenmessen en vraag me af of ik mijn ellende nu moet beëindigen of nog een dag moet leven om degenen te zien van wie ik hou.”

De vernedering door de tienermeisjes lijkt de trigger te zijn geweest die hem over de rand duwde. Zelfs na zijn arrestatie bleef hij boos op vrouwen. Toen een medegevangene hem beschuldigde van het vermoorden van meisjes, antwoordde Sentamu: “Ik doe het nog een keer. Ik zal het met je moeder doen.”