De Marsrover Perseverance is weer eens op iets bijzonders gestuit. Tijdens een tocht door de Jezero-krater kwam
NASA’s buitenaardse voertuigje een steen tegen die je met recht een buitenbeentje kunt noemen.
De rots is inmiddels omgedoopt tot Skull Hill en heeft een donkere, hoekige vorm. hij valt daardoor direct op in het verder lichtgekleurde landschap van
Mars. De opvallende vondst is gedaan in het Port Anson-gebied, aan de lagere helling van Witch Haze Hill. Het klinkt allemaal nogal exotisch, maar deze plek is voor wetenschappers van grote waarde.
Op de verkeerde plek
Wat Skull Hill zo interessant maakt, is vooral dat hij er totaal niet ‘thuishoort’. De steen is veel donkerder dan de omringende ondergrond, en de scherpe randen suggereren dat hij daar niet op natuurlijke wijze is ontstaan. Volgens onderzoekers is de steen mogelijk op zijn plek beland door een krachtige gebeurtenis, zoals een meteorietinslag of een modderstroom.
"Skull Hill wijkt af van alles wat we daar tot nu toe hebben gezien", meldt een van de wetenschappers van het Perseverance-team. "Dat roept meteen de vraag op: hoe is deze steen hier terechtgekomen?"
Niet zomaar een meteoriet
Marsrover Curiosity heeft in het verleden al meerdere meteorieten gevonden op Mars, maar Skull Hill past niet in dat rijtje. Waar meteorieten vaak bestaan uit ijzer en nikkel – en glanzend en zwaar zijn – is deze steen juist heel anders. De eerste metingen van Perseverance’s SuperCam wijzen erop dat Skull Hill mogelijk een vulkanische oorsprong heeft.
Toch is die conclusie nog voorbarig. "Om echt zeker te weten wat we hier precies voor ons hebben, is verder onderzoek nodig", stellen de onderzoekers.
Belangrijk puzzelstukje
Misschien denk je: het is maar een steen. Maar in de wereld van planeetonderzoek is elke afwijking een puzzelstukje in het grotere verhaal. Skull Hill zou wel eens een belangrijke schakel kunnen zijn om de geologische geschiedenis van Mars te kunnen begrijpen.
"Deze ene rots kan ons iets vertellen over oude vulkaanuitbarstingen, inslagen of het ontstaan van het landschap in dit gebied", aldus NASA. En dat maakt de vondst niet zomaar bijzonder; het maakt hem potentieel baanbrekend.