Winter Vol liefde: Bart heeft echt niks te vrezen van de werkloze klimaatactiviste?

donderdag, 30 januari 2025 om 22:10

Bij Judith in de Pyreneeën speelt zich een waar boerderijsprookje af dat ruw wordt verstoord door een boze klimaatactiviste. Wat kan ze lekker praten over hoe het steeds warmer wordt, maar de gezelligheid is ver te zoeken.

En toch: Esther was de favoriet van Judith. Ze vindt het dan ook heerlijk dat ze op zo'n 'diepgaand niveau' over 'het klimaat' en 'het systeem' kunnen praten. Niet geheel onverwacht clasht het al snel met Bart, die haar vraagt wat ze in het dagelijks leven doet. De activiste is vooral activistisch. Bart knikt begripvol, maar je hoort hem denken: brengt dat brood op de plank dan, op de A12 zitten? Judith kijkt ernstig en gooit er nog maar eens cliché in: de gletsjers smelten. Maar daar vergaloppeert Bart zich: hij noemt klimaatverandering onontkoombaar. "In 13.500 jaar gebeurt het, dat houd je niet tegen", maar gooit hij er haastig achteraan: "We versnellen het wel." Het is te laat: Esther vindt hem irritant. En Bart zegt al: "Ik denk niet dat we snel een klik zullen hebben met elkaar."

Die klik is er ook niet echt tussen Judith en Esther. Als de boerin vertelt dat het "bijna afgelopen is voor een oude koe" reageert Esther verschrikt: "Afgelopen? Het leven? Waarom?" Op een gegeven moment gaan ze naar de slacht, legt Judith uit. "Ik kan het me niet permitteren om koeien oneindig te houden." En dan ontspint zich een bizar gesprek met iemand die niet gewend is dat je geld moet verdienen om dingen te kunnen kopen. Judith legt haar de economische principes van het boeren uit: "Als ik een koe naar de slacht breng kan ik hooi kopen." Esther snapt het tot drie keer toe niet. "Als ik oudere dieren naar de slacht breng en het vlees verkoop heb ik geld om hooi te kopen. Ik ben geen kinderboerderij." Hè hè, het kwartje valt. Bart heeft "er de pest in" en is serieus bang dat hij weg moet. Maar hij heeft waarschijnlijk niks te vrezen. Hij heeft Judiths hart al gestolen en ze laat al doorschemeren dat Esther daar niet meer tussen kan komen.

Treurig einde

Bij Maarten in Estland loopt wat zo mooi begon treurig af. Annette moet naar huis voor haar werk en plotseling is er bij haar van liefde niets meer te bespeuren. Ze wil geen fysiek contact met de ex-basketbalcoach. "Ik vind het fijn hier maar alsof je bij een goede vriend langsgaat. Er is geen liefde en die gaat ook niet komen." En daar kan hij het mee doen. Maarten is duidelijk teleurgesteld. Annette wordt ondertussen alleen maar pinniger. "Ook puur praktisch gezien, ik heb mijn werk en daar wil ik het nu even bij laten." Hoe kan dat? Een dag eerder zat ze nog aan haar dochter te vertellen hoe geweldig ze Maarten vond. Het klonk als een toneelstukje en dat was het dus ook.

Maarten bespreekt ondertussen Annette weer alsof ze een basketbalwedstrijd is. "Alles is positief en in vergelijking met de andere dames ben je een stuk jonger en het meest aantrekkelijk." Karakter? "Ook positief." Hij heeft gevonden wat hij zocht, zegt-ie: een vriend met borsten en een vagina.