Winter Vol liefde: had Judith niet ook genoten als de tandeloze, murmelende boer van 5 kilometer verderop op de bank had gezeten?

vrijdag, 10 januari 2025 om 9:57

bijgewerkt om vrijdag, 10 januari 2025 om 10:59

Niet alleen kwebbelende Michiel gaat 'in de overdrive' in aflevering 4 van Winter Vol liefde. Overal komt er nog een schepje bovenop. Moeder Monique gaat er vol in bij de net aangekomen Lena en timmerman Bart moet bij Judith iets met diarreekoeien.

Judith is een taaie, zoveel is wel duidelijk. Maar Bart laat zich niet kisten. Hij begint zelf ramen en deuren te fiksen en een koe met diarree? Zelfs dan houdt hij zijn gezicht in de plooi. Hoort er gewoon bij, ja toch. Maar als hij dan 's avonds op de bank klaar zit met een wijntje en een stukje 'echte Hollandse kaas' wordt pas echt duidelijk hoe fijn Judith zijn gezelschap vindt. Ze is dolblij met de Rotterdammer, die wel het laatste enorme stuk kaas voor haar neus wegkaapt. De kordate boerin moet echter oppassen dat ze niet alleen maar blij is dat er eindelijk íémand is. Ze had wellicht ook genoten als de tandeloze, murmelende boer van 5 kilometer verderop op de bank had gezeten met een glaasje rood.

Moeder Monique heeft in Oostenrijk vast van de productie de opdracht gekregen nog een tandje bij te zetten. Haar hondjes krijgen een kerstrui aan, inclusief muts, en Lena wordt het vuur aan de schenen gelegd: wil ze wel emigreren? Mist ze haar familie dan niet te veel? En hoe zit het eigenlijk met haar kinderwens? Excuse me? Lena wil eerst even kijken wat ze van Mike vindt. Die laatste krijgt ondertussen door dat Denise meer haar heeft dan hersencellen en wij zien bij Lena de beste versie van Mike: zonder zijn moeder en met de juiste persoon kan hij best een leuk gesprek voeren.

Niet rentenieren

Dacht je dat de sfeer al onder het vriespunt was gezakt in Zweden. Inmiddels is het er buiten warmer dan binnen. De irritatie druipt van de tagliatelle, bijna letterlijk. De kaas over de pasta heeft geen korstje. Het leidt tot een hoop gezucht en gesteun van Jan. Michiel brengt het nog positief: "We zijn net een kibbelend stel dat al veertig jaar bij elkaar is." Heeft hij dan echt nog hoop dat dit tot iets moois gaat leiden? Dat zal dan toch wel afgelopen zijn na het wederom bitse gesprek waarin Jan vraagt wat hij in Zweden gaat doen. Michiel begint over lezen en schrijven, omdat hij denkt dat Jan het over hobby's heeft. Maar nee: geld moet er verdiend worden. Hij kan toch niet rentenieren? Fantaseren over een nieuwe studie? Ho ho, dat brengt ook geen geld in het laadje. Als Jan dan zelf een theatergroep oppert en Michiel daar gretig op inhaakt, krijgt hij weer het commentaar dat hij dat zelf had moeten bedenken. Zelfs thuis op de bank haalt Jan het bloed onder je nagels vandaan.

In Zwitserland krijg je meer last van kromme tenen. Gerard heeft al "gedroomd over Adriënne" en het moment dat hij haar zag aan de balie was "het mooiste moment van zijn leven". Hij ként haar helemaal niet. Zijn hele verliefdheid is dus puur gebaseerd op uiterlijk en een geïdealiseerd droombeeld dat hoogstwaarschijnlijk niet bestaat. En kom op Gerard, je bent geen 16 meer. Wie gelooft dit? Want het lijkt erop dat de man - net als veel makelaars - wel houdt van een beetje theater.