Patiënten mogen zelf beslissen of ze experimentele medicijnen willen gebruiken of niet. Ze moeten niet 15 jaar hoeven te wachten tot de pillen de hele bureaucratische molen door zijn en eindelijk goedgekeurd op de markt komen. Dat zegt filosofe Jessica Flanigan, die ethiek, gezondheidsrecht en leiderschap doceert aan de Universiteit van Richmond, tegen Trouw. De lange registratieprocedures kosten alleen al in de VS tienduizenden mensen onnodig het leven, becijfert de filosofe. Ze pleit voor het recht op toegang tot medicijnen, ruim voordat die zijn goedgekeurd, en zonder recept van de arts. Regels beschermen patiënten tegen geneesmiddelen die niet werken of ernstige bijwerkingen hebben. Dat is natuurlijk goed, maar een patiënt moet zelf kunnen kiezen of hij het risico neemt. Want zo zegt ze: 'Wie verkeert er nu in de beste positie om uit te maken welk risico voor mij aanvaardbaar is? Een ambtenaar die voor iedereen hetzelfde beslist? Of ben ik dat toevallig zelf? Ja natuurlijk! Ik weet toch het beste welk risico ik bereid ben te nemen?' Dat leidt niet tot excessen vindt Flanigan: 'Er is zelfs voorzichtig bewijs dat mensen zorgvuldiger met hun gezondheid omgaan in plaatsen waar je geen doktersrecept voor medicijnen nodig hebt. Wanneer we de zorg om onze gezondheid overlaten aan artsen, ontwikkelen we een aangeleerde hulpeloosheid.' 'Een patiënt wordt gelukkig steeds autonomer', zegt de filosofe.'Tegenwoordig kunnen dokters niets doen zonder toestemming van de patiënt en moeten ze alle relevante medische informatie verstrekken. Dat vinden we nu heel gewoon, maar in de jaren zeventig gaf negentig procent van de oncologen toe dat ze hun patiënten niet vertelden dat ze terminale kanker hadden. Nu vinden we dat medisch paternalisme verkeerd. Alle regels die de toegang tot bepaalde geneesmiddelen ontzeggen zijn dat ook. Zelfmedicatie is de volgende stap.'
Bron(nen): Trouw