Chirurgen in coronatijd: "Ik moest een jonge vader met een grote hersentumor afzeggen"

De zorg piept en kraakt onder de grote toestroom van coronapatiënten. Er zijn niet genoeg bedden, er is te weinig personeel. Chirurgen moeten keuzes maken. "De patiënten zonder corona betalen de prijs van de coronazorg."

Volgens het RIVM kost de uitgestelde zorg minstens 50.000 gezonde levensjaren. Omdat dit maar een abstract getal is, liep de Volkskrant een dag mee met de chirurgen van het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis (ETZ) in Tilburg. Het is een ontluisterend verslag van de donkerste kant van deze crisis en een must-read voor een ieder die nog overweegt de coronaregels aan zijn laars te lappen.

OverlevingskansenTijdens een overleg begint oncologisch kaakchirurg Andy van Veen, vicevoorzitter van de medische staf: "We zijn gisteren gekrompen van twaalf naar acht operatiekamers. Met spoed. We hebben in één middag 54 operaties af moeten zeggen. De corona loopt bij iedereen over de schoenen."

Tessa Fuhring, hoofd van de ok, legt uit: "Het probleem is dat patiënten die geen lucht krijgen, altijd acuut zijn. Maar patiënten met een hersentumor hebben uiteindelijk misschien een veel grotere overlevingskans. Als ik het even chargeer: je opereert een patiënte van 20 met kanker níét, omdat daar een mevrouw van in de 80 met covid op de ic ligt. Dat zijn heel heftige keuzes voor dokters. Daar is iedereen hier wel een beetje klaar mee."

Dunne lijnNeurochirurg Bram van der Pol vertelt: "Ik moest deze week een jonge vader met een grote hersentumor afzeggen. Hij lag al in het ziekenhuis en op de dag van de operatie bleek dat het niet doorging. Die moet nu thuis een week langer wachten op zijn operatie. Die man heeft twee kleine kinderen. Dat raakt me."

Chirurg Van Veen ziet dat het begint te schuren. "We komen op een punt waarbij je bepaalde vormen van zorg niet meer gaat leveren, waardoor patiënten gaan overlijden. Het argument voor dokters om hun eigen zorg nog langer aan de kant te schuiven voor de covidzorg wordt steeds dunner."

Bron(nen): De Volkskrant