De oudste is het meest verantwoordelijk en de benjamin van het gezin is verwend. Over je plaats in het gezin doen allerlei clichés de rondte, maar wat is er van waar? Familietherapeut Else-Marie van den Eerenbeemt spreekt er over bij RTL Nieuws.
Het oudste kind maakt de ouders tot ouders, begint de therapeute. "Daar heeft de oudste veel werk aan. Op hem of haar ligt veel druk om verwachtingen waar te maken. Een tweede kind kan daarvan profiteren."
Ze meent dat de oudste zich het meest verantwoordelijk voelt. "Je ziet vaak dat de oudsten moederen of vaderen over de kleintjes. Ze werpen zich in het latere leven vaak op als de stem van de ouders. Bij het verdelen van de erfenis is de oudste vaak degene die zegt: ik ken ze het langst, en dat zou vader of moeder niet gewild hebben. In gezinnen doet de oudste dat ook vaak, spreken namens de ouders. De oudste is doorgaans ook degene die bemiddelend optreedt bij een scheiding."
De middelste heeft vaak het gevoel niet gezien te worden, zegt Van den Eerenbeemt. "Ze voelen zich een sandwichkind, niet zo belangrijk als de eerste, niet zo gekoesterd als de laatste. 'Het ging nooit om mij', hoor ik vaak. 'Ik was niet belangrijk.' Maar ze redden het vaak heel goed, misschien ook wel omdat ze minder druk van hun ouders ervaren dan de andere kinderen. Je ziet vaak dat middelste kinderen al eerder een relatie hebben buiten de deur. Middelsten zijn over het algemeen heel goed in bemiddelen, ze kunnen zowel met de oudste als met de jongste goed overweg."
De jongste is een beetje de vrijbuiter van het gezin. "Hem of haar wordt vaak heel veel vergeven. Voor de jongsten gelden veel minder regels, ze worden minder gecorrigeerd en gestraft. Ze worden eigenlijk minder opgevoed. De ouders hebben alles al eens meegemaakt met de andere kinderen en maken zich minder snel ongerust. Je hoort ook vaak dat de jongsten heel creatief zijn, er zitten veel kunstenaars tussen."