Er zijn foto's naar buiten gebracht die de wrede realiteit van het oude Chinese voetbinden laten zien. Door de praktijk die tot 1911 was toegestaan zijn vele vrouwenvoeten verminkt. Bij meisjes, die vaak nog maar vier jaar oud waren, werden de tenen gebroken en de
voeten zo strak mogelijk ingezwachteld om zo 'lotusvoetjes' te laten groeien.
Het gebeurde vaak in de winter, omdat de voeten dan door de kou iets minder gevoelig waren, maar het was nog steeds een traumatische ervaring voor de kleine kinderen. Als een voet eenmaal lang was afgebonden, kon de
schade nooit meer worden hersteld.
De mismaakte voeten waren destijds een teken van welvaart en schoonheid. Ze waren dan ook vooral populair in de hogere sociale klassen, maar de praktijk verspreidde zich uiteindelijk onder alle lagen van de bevolking. Eeuwenlang was het de normaalste zaak van de wereld tot het in 1911 werd verboden.
Er zijn nu nog slechts enkele oude vrouwen met 'lotusvoetjes'. Ze hebben hun leven lang pijn geleden en konden moeilijk
lopen.