Vroeger was alles wat van ver komt goed, tegenwoordig is het juist andersom: hoe lokaler ons voedsel is gemaakt, hoe beter. Alleen is dat veel duurder om te produceren dus geldt bijvoorbeeld voor die leuke provinciale kruidenbittertjes dat alleen het etiket lokaal is. Veel streken en steden hebben hun eigen kruidenbitter. Leuk als souvenir en om de regio wat eigenheid te
geven. Alleen worden de meeste dranken bij een paar grote
bedrijven gemaakt, zoals Boomsma in Leeuwarden en Dirkzwager in Schiedam. Je mag in Nederland niet zomaar je eigen sterke
drank produceren. Wat wel mag én momenteel een trend is, zijn de zogenoemde privatelabel-kruidenbitters. Heel simpel: je koopt als lokale winkel een standaard kruidenbitter in bij een van de grote bedrijven en print daar je eigen etiketje op, liefst met een tekst in dialect of een plaatje van de plaatselijke molen. Een eigenaar van een drankenhandel vertelt anoniem tegen : “Ieder dorp heeft wel zijn eigen kruidenbitter. Het zijn flessen die als souvenir worden verkocht. Mensen vinden het leuk om iets te kopen uit de eigen streek. Ik denk dat 80 procent daarvan uit dezelfde ketels komt.” meldde eerder al: Wat de VVV-winkel in Assen aanprijst als ‘typisch Drents’, wordt elders verkocht als Frysk Slokje, Turfstekers Bitter, het Twents Bittertje en het Veluwse Zwienebitter. De grote distilleerderijen ontkennen overigens dat dat zo is.