'We maken onze baby's zelf tot huilbaby's'

Je kunt medelijden hebben met ouders van een huilbaby, maar ze kunnen er zelf ook iets aan doen, zegt ontwikkelingspsycholoog Annemie Ploeger tegen De Morgen. Ze verklaart beroepshalve menselijk gedrag uit onze herkomst. Zo ook de 'huilbaby': die is eenzaam.

"Ik ben ervan overtuigd geraakt dat we huilbaby's creëren met aparte bedjes in aparte kamers, ja. De baby voelt zich onveilig in zijn eentje, ook al leven we niet meer in een savanne waar een zuigeling een makkelijke prooi is. Het babybrein reageert alsof dat risico er wel is en dus zet het kind het op een krijsen. Niet allemaal natuurlijk. Het ene kind is het andere niet, maar in samenlevingen waar kinderen veel gedragen worden, kennen ze minder huilbaby's.'

"In de jaren 90 kampte Colombia met een groot tekort aan couveuses. Om te vroeg geboren kinderen warm te houden, kregen moeders het advies het kind zo dicht mogelijk op de huid te dragen en af te dekken met een draagdoek. De kinderen die met deze 'kangoeroemethode' werden behandeld, bleken jaren later zowel fysiek als psychisch vele malen beter af dan couveusekinderen."

Bron(nen): De Morgen