'Wie intuïtief eet, heeft geen dieet nodig'

Als het om voeding gaat, schommelen veel mensen tussen schuld en boete, tussen "goede" fasen en "het maakt niet uit". voedingspsycholoog Cornelia Fiechtl leert hoe je in het dagelijks leven intuïtief gaat eten en omgaat met onbedwingbare trek.

Als je 's avonds laat de drang niet kunt weerstaan om een boterham met Nutella te gaan smeren is het geen honger die je drijft, denkt Fiechtl. 'Wat we weten: dat onze emoties een grote rol spelen bij het eten.'

"Stress is een van de grootste oorzaken van eetbuien. Als we lang werken en geen pauzes nemen, neemt het lichaam deze pauzes. Simpel gezegd, je lichaam weet dat het zich beter voelt na het eten van chocolade. Hierdoor komt dopamine vrij, dat het stresshormoon cortisol verdringt, waardoor je je daarna beter voelt. Nutella eten is de ontspanning die je je lichaam ontzegde."

"Eten is waarschijnlijk de beste korte termijnoplossing voor onze zorgen en angsten. En omdat we zelden de tijd nemen voor echte zelfzorg, bijna nooit op tijd ophouden met werken, en onszelf niet genoeg »me-time« gunnen, vraagt ​​het lichaam deze zelfzorg door te eten. Het fenomeen van vreetbuien is het symptoom van ons drukke leven van alledag."

Fiechtl denkt dat we weer moeten leren intuïtief te eten. Weg met de diëten en de schuldgevoelens. "De term beschrijft een holistisch gezondheidsconcept. Het gaat over veel dingen. De focus ligt op een evenwichtige, gevarieerde voeding. Het gaat erom de nodige ontspanning elders in het leven te krijgen en niet via eten. En als het om eten zelf gaat, gaat het om bewuster eten: weer leren honger te hebben – maar ook je vol te voelen. Veel mensen eten heel lang niet, maar dan krijgen ze zo'n honger dat ze zichzelf volproppen."

Veel mensen verwarren vol en verzadigd. En verzadiging is een complex concept dat in veel fasen plaatsvindt. Als we veel eten maar niet opletten, bijvoorbeeld - terwijl we werken - eten we twee boterhammen, hebben we veel voedingsstoffen opgenomen, maar voelen we ons niet verzadigd omdat we het eten niet hebben opgemerkt. Wat in dit geval ontbreekt, wordt sensorische verzadiging genoemd."

"Als je 's morgens langs een bakker loop en verse croissants ruik, wil je er misschien een. Stel jezelf de vraag: waarom heb ik zo'n trek in croissants? Ben ik gestresst? Beloon ik mezelf? Of heb ik echt honger? En is een croissant dan de verstandigste oplossing? Het duurt dat moment van bewust nadenken. Mijn ervaring is dat veel mensen na dit moment afzien van de croissant."

Bron(nen): Suddeutsche Zeitung