Zoon van kankeronderzoeker wordt zelf ziek: "Het was alsof de wereld ineens letterlijk stilstond"

De wereldwijd gerenommeerde professor Johan Swinnen (50) doet al een kwart eeuw onderzoek naar kanker. Maar dan wordt plotseling zijn zoon getroffen door de ziekte en wordt alles anders. "In plaats van in een hoekje te zitten kniezen, heeft dat mij gemotiveerd om nog veel harder te zoeken naar betere therapieën. Pieter zal daar geen baat meer bij hebben, nee. Maar veel anderen wél," vertelt de Vlaamse onderzoeker in . Vijf jaar geleden werd de ziekte bij de achttienjarige Pieter ontdekt. "Mijn echtgenote Annemie (54) en ik waren met onze twee zonen op citytrip in Barcelona toen het onheil zich voordeed. Pieter, 13 jaar oud toen, gaf er elke ochtend over, had hoofdpijn en kreeg last van evenwichtsproblemen. En ja, ik had vrij snel in de gaten dat het kanker was en dacht daarbij ook meteen aan een kwaadaardige hersentumor. Mijn ervaring als kankeronderzoeker, hé. Toen we thuis waren is hij meteen onder de scan gegaan en daar werden onze vermoedens bevestigd. Erger nog: de kanker zat toen al in een heel ver stadium, met uitzaaiingen naar meerdere plaatsen in de hersenen en de wervelzuil. De kansen op overleving waren maar een paar percenten groot. De toestand was levensbedreigend." "En wat je dan voelt? Totale verslagenheid", gaat de professor aan de KU Leuven verder. "Het was alsof de wereld ineens letterlijk stilstond. Boosheid heb ik niet ervaren, nee. Maar het viel ons in het begin zwaar om het verdict te aanvaarden. Op dat vlak verschilde onze reactie niet van die van zovele andere ouders van een kind met kanker. Zo veel vragen die op je af komen. 'Waarom moet ons dit overkomen? We zijn toch met alles goed bezig? We leven toch gezond? We hebben toch zo'n mooi gezinnetje?' Gelukkig blijft het gezin positief. "En dat maakt het makkelijker om het lot uiteindelijk toch te aanvaarden. Hoe slecht het er ook uitzag voor Pieter, mijn vrouw en ik hebben hem zo positief mogelijk proberen uit te leggen wat er aan de hand was. We zeiden: 'Oké, er is niet veel kans op een geslaagde behandeling, maar: die kans is er wel en hou je daar heel erg aan vast. Er zijn mensen die van deze kanker genezen, focus je daarop.' Dat heeft hij gedaan en dat doet hij nog altijd."

Bron(nen): Het Laatste Nieuws