Het is niet moeilijk om een hekel te hebben aan Hans Spekman

Hij is een ongemanierde hork, een gestold overblijfsel van de maakbare samenleving uit de jaren 70, met standpunten die ontleend zijn aan de versimpelde vertaling van ‘Das Kapital’ ten bate van de les Maatschappijleer van de troosteloze scholengemeenschap waar de kleine Hans zijn vorming kreeg.   Spekman heeft het tot voorzitter van de Partij van de Arbeid weten te schoppen. Dat is, voor een partij die langzamerhand liberaliseert met moderne roergangers, een slimme zet. Want het werkelijke hart van de PvdA bestaat nog altijd uit gestaalde kaders, die elkaar met gebalde vuisten de internationale toezingen. Het kader van de PvdA bestaat uit mensen als Spekman die er achter komen dat ze de verkeerde afslag hebben genomen toen ze dachten dat de oprecht Socialistische SP voor hen onvoldoende baantjes opleveren of de Diederikken die eigenlijk lid van D66 hadden willen zijn. Zelfs de echte VVD-er van de partij, Wouter Bos, kwam er te laat achter dat hij in de verkeerde club was geland. We zijn van hetzelfde bouwjaar, Hans en ik. We hebben samen gezien hoe onze samenleving zich ontwikkelde tot een megalomaan arbeidersparadijs waar niet alleen ieder arbeider een auto kreeg, maar ook twee buitenlandse vakanties per jaar, een 36-urige werkweek en een (tot volgend jaar) waardevast pensioen. Een samenleving waar we zagen dat het gepamper van de Spekmannen uit de jaren ‘80 niet leidde tot integratie van nieuwe Nederlanders, maar tot Gettovorming en segregatie. We hebben dezelfde herkomst. Ook mijn grootvader was lid van de S.D.A.P. en zelfs kaderlid van de vakbond.

Bron(nen): Liberale Media