Villa Rik

Waarom had ik altijd de slappe lach bij Villa Felderhof? Die zachte begripvolle slijmtoon van die Rik, die altijd emotionele gasten die nooit zonder tranen over hun ingewikkelde jeugd spraken, hun stumperige gefröbel met een paar kwasten op een doek, die gretige kruis besnuffelende Labrador, dat zeikerige ontbijtje, dat zogenaamde ontspannen wandelen door Saint Tropez of een ander miljonairsoord, de zeiltochtjes, dat dagboek waarin de gasten Rik tot slot nog een paar veren in zijn reet mochten steken….Aandoenlijke bejaardentelevisie. Is het niet iets voor MAX?

Lees verder in NRC Handelsblad

Bron(nen): NRC Handelsblad