Wat hebben wij tegen rijke Russen?

Toen Griekenland in de problemen zat, was de hoop dat China voor een oplossing zou zorgen. Of een rijke oliesjeik, die vorige maand inderdaad een eilandje kocht voor de Griekse kust. Voor vijf miljoen euro. Dat werd als een succesje gezien voor de Griekse overheid, die dringend om geld verlegen zit (en dus ook EU-gebied aan een Arabier verkocht). Maar met dat halfje Cyprus dat sinds 2004 lid is van de EU, zit het blijkbaar toch weer anders.
Dat het Grieks-Cypriotische parlement gisteren de deal met Europa verwierp, kon geen verrassing zijn. In een referendum wezen de Grieks-Cyprioten in 2004 ook al het plan-Annan af dat voor de hereniging van de Turks-Cyprioten moest zorgen. Als beloning mochten zij toen wel EU-lid worden en de Turks-Cyprioten (die wel met het Annan-plan hadden ingestemd) niet.
Niet vreemd dus dat de Grieks-Cypriotische politici denken dat er met mogelijke heronderhandelingen met de EU voor hun kleine spaarders nog wel wat inzit. En anders is er het aardgas nog dat net rond het eiland in grote hoeveelheden is aangetroffen. Of de Russen, die het eiland toch al financieel in handen hebben.
Toch schijnen die rijke Russen voor de Europese ministers van Financiën nu net het probleem te zijn. Wij gaan geen Russische maffia redden, geen Russische witwassers, en geen Poetin-cliënten. Vandaar dat de Russische president de deal van afgelopen vrijdag waarbij ook rekeninghouders moeten meebetalen aan de redding van Cypriotische banken heel oneerlijk vond. Wat de zaak nog vreemder maakt, want Poetin zou juist blij moeten zijn als Russische belastingontduikers in den vreemde worden aangepakt en het net zich sluit.
In eigen land stuurt hij de geheime dienst op ze af, en nu neemt de brave Jeroen Dijsselbloem die taak op zich. Terwijl de EU juist blij zou moeten zijn met geld uit Rusland dat meehelpt om banken op Cyprus overeind te houden. Per slot van rekening was in 2010 bij Griekenland de hoop op de nieuwe rijken uit China gesteld, en afgelopen maand nam niemand aanstoot aan die Arabische sjeik die zijn eigen Griekse eilandje kocht.
De zaak wordt nog gekker als we horen dat de Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble de meeste bezwaren tegen het redden van rijke Russen op Cyprus had. Natuurlijk, in Duitsland zijn in september verkiezingen, en dan ligt dat slecht. Maar oud-bondskanselier Gerhard Schröder staat bij Gazprom op de loonlijst en ook Nederlandse politici hechten vanwege gasbelangen aan goede betrekkingen met Rusland. Zoals Duitsland dat van oudsher doet. En niemand zegt nee tegen de miljarden van Roman Abramovitj, de tycoon die Chelsea heeft opgekocht, of tegen al die rijke Russen die de Franse zuidkust hebben opgekocht. Nogmaals, wat hebben wij tegen rijke Russen?
Nog niet zo lang geleden, toen net het communisme hadden afgeschaft, waren alle Russen arm en waren er bij ons acties om de Russen door de winter te helpen. Dat was nog eens solidariteit. Dat is bij de rijke Russen zo goed gelukt dat ze nu hun eigen zomereilanden hebben. Met dat halfje Cyprus zelfs binnen de EU. Op de noordelijke helft zit nog steeds het Turkse leger.
En tijdens de oorlogen in Joegoslavië stond Grieks-Cyprus bekend als een 'safe haven' voor boeven uit Belgrado, zeg maar een soort Srebrenica voor rijke Serviërs, maar dan zonder protectie van de VN. De EU-diplomatie kan dus niet zeggen dat zij het niet geweten heeft wat zij met Cyprus in huis haalde. Zou het kunnen dat de EU Cyprus alsnog liever kwijt is dan rijk? Het zou mij niet verbazen. En die rijke Russen helpen we straks de zomer wel door. We kunnen hun miljarden nog goed gebruiken.