Neurowetenschapper Anne Freier legt uit hoe je liefdesverdriet kunt verminderen

Neurowetenschapper Anne Freier werd gedumpt door haar grote liefde. En dat kwam aan. Ze ging haar eigen symptomen bestuderen. Wat was bijvoorbeeld de biologische verklaring voor haar huilbuien? Ze merkte dat haar verdriet hanteerbaarder werd toen ze het snapte. En ze denkt dat andere mensen met een gebroken hart daar iets aan kunnen hebben. Vandaar het boek met uitleg en tips over het overleven van liefdesverdriet.

"Bij liefdesverdriet worden dezelfde hersengebieden geraakt als bij fysieke en emotionele pijn. zoals de dorsale anterieure cingulate cortex, die wordt beschouwd als het "alarmsysteem" van de hersenen, de anterior insula, die verantwoordelijk is voor emotionele gevoeligheid en empathie, en de amygdala, die spanning reguleert. Dat betekent: als ik mijn hand brand, worden dezelfde gebieden in de hersenen geactiveerd als wanneer iemand me verlaat. Daar zijn evolutionaire redenen voor: we zijn sociale wezens, en om in het wild te overleven moeten we samenwerken - homo sapiens versloeg de sabeltandtijger beter samen. Onze behoefte aan veiligheid is ook de reden waarom we 's nachts beter slapen als we onze partner aan onze zijde hebben. We kunnen we ons liefdesverdriet een beetje verlichten door bepaalde hersengebieden te stimuleren, bijvoorbeeld door actief te de prefrontale cortex aan het werk te zetten, het redelijke deel van ons brein. We kunnen, in zekere zin, onszelf uit de pijn te praten." Haar suggestie: wees je bewust dat je verdriet wordt veroorzaakt door processen in je hersenen. Dat je eigen lichaam zorgt voor de pijn. Dat helpt.

"Er zijn onderzoeken die zeggen dat het het beste is om jezelf af te leiden en zoveel mogelijk te doen. Zolang je geen tijd heb om aan je ex te denken of herinneringen op te halen, voel je je beter, en als ik mezelf een maand lang afleid, ben ik daarna misschien echt over hem heen. Aan de andere kant zijn er ook onderzoeken die zeggen dat reflectie juist belangrijk is. Ik denk dat het gezondste is om eerst eens goed te huilen en dan te proberen er overheen te komen."

Bron(nen): Suddeutsche Zeitung