Waarom het soms veel beter is om niet te vergeven

Door opvoeding, cultuur en christendom wordt ons ingepeperd dat we degene die on pijn deed of erger moeten vergeven. De Bijbel pleit bij herhaling voor de andere wang.

Maar dat vergeven is lang niet altijd goed voor je. In tegendeel: vaak kan je beter verder als je boos blijft.

Volgens psycholoog Ramani Durvasula kan het soms "authentieker en krachtiger zijn om verder te gaan zonder te vergeven", vooral wanneer het gaat om trauma of ernstige overtredingen.

Bij vooroordelen of discriminatie is vergeving niet altijd de juiste keuze. Zelfbescherming en het stellen van grenzen zijn essentieel voor iemands welzijn wanneer men oneerlijk wordt behandeld vanwege wie men is. Psychiater Carlos Saavedra benadrukt: "Je hoeft jezelf nooit in een positie te plaatsen waar je oneerlijk wordt vervolgd voor wie je bent".Een voorbeeld hiervan is Emillio Mesa, een evenementenplanner uit San Francisco, die afstand nam van zijn moeder na een homofobe opmerking en pas jaren later weer contact zocht toen ze hem volledig accepteerde.1 SOURCE

Vergeving is een persoonlijk proces dat niet kan worden afgedwongen of gehaast. Kate Walter, een lerares uit Manhattan, ervoer dit na een pijnlijke breuk met haar partner van 26 jaar. In plaats van onmiddellijke vergeving koos Walter ervoor om haar ziel te helen door middel van yoga, meditatie, New Age-retraites en het schrijven van een memoir over haar pijn.Deze aanpak illustreert dat het gezond kan zijn om vergeving uit te stellen totdat men er emotioneel klaar voor is. Het forceren van vergeving voordat iemand er klaar voor is, kan het genezingsproces belemmeren en leiden tot onopgeloste gevoelens van wrok of ressentiment.1 SOURCE

In gevallen van massale vervolging of ernstige misdaden kan een eenvoudige verontschuldiging ontoereikend zijn. Holocaustoverlevende Emanuel Mandel vond enige troost in de financiële compensatie die zijn familie ontving, maar kon de daders niet vergeven voor het vermoorden van zijn familieleden.Kenan Trebincevic, verbannen tijdens de Balkanoorlog, vond vrede door zich publiekelijk uit te spreken tegen de onrechtvaardigheden die hij had meegemaakt, in plaats van vergeving te schenken aan degenen die geen spijt toonden of pogingen deden om de schade te herstellen.2 SOURCES

In situaties waar persoonlijke veiligheid in het geding is, kan vergeving schadelijk zijn. Een schrijnend voorbeeld hiervan is het verhaal van Sharisse Tracey, die op 16-jarige leeftijd door haar vader werd verkracht. Onder druk van een Baptistische counselor vergaf ze hem, wat leidde tot een nieuwe poging tot misbruik.

Pas na zijn dood vond Tracey bevrijding door hem postuum niet te vergeven. Psycholoog Ramani Durvasula benadrukt dat we ons niet verplicht moeten voelen om iemand te vergeven die onze ziel heeft gekaapt en het onmogelijk heeft gemaakt om vrede te vinden.

Soms kan een beter begrip van de situatie je perspectief veranderen. Zoals psychiater Vastal Thakkar opmerkt, kan onvolledige informatie leiden tot verkeerde conclusies en onterechte vergeving.

Vergeving kan een krachtig hulpmiddel zijn voor persoonlijke groei en genezing, maar het is niet altijd de juiste keuze. In sommige gevallen kan het weigeren te vergeven je helpen om grenzen te stellen, je veiligheid te waarborgen en je eigenwaarde te behouden. Het is belangrijk om te erkennen dat vergeving een persoonlijke keuze is en dat het soms gezonder kan zijn om niet te vergeven.