Het heeft een paar weken geduurd, maar de vierde Zomergast zorgde zonder meer voor een prachtige televisieavond. Theatermaker Johan Simons praatte met Wilfried de Jong op de onbevangen wijze alsof ze samen in het cafe zaten en wij niet allemaal meekeken. Hij vertelde prachtig over zijn vader met de hazenlip en de gokverslaving, over zijn gelukkige jeugd ('maar ik plaste wel tot mijn 15e in mijn bed'), over de drie dagen waarin hij eerst een vinger kwijtraakte en toen een winkelhaak sneed in zijn scrotum. En over zijn (on)geloof: 'de grootste straf is dat god niet bestaat'. Met af en toe iets zeverigs (Vóél de boom. Wórd het water), maar dan weer heel precies in zijn omschrijvingen, bijvoorbeeld wat het verschil is tussen cultuur en kunst. Mooie fragmenten ook, van Toon Hermans, via Passolini en Coetzee tot Jeroen Willems. Zelfs twitter vond het een prachtige uitzending. Volgende week Wouter Bos.
