De VVD heeft het enig juiste gedaan en pijnpunten genomen

Ideologie is mooi, maar je runt er geen land mee Lid zijn van de grootste partij van Nederland was nog nooit zo gezellig. Nu er een regeerakkoord ligt waar zowel de PvdA als de VVD concessies hebben gedaan wordt nogmaals duidelijk dat de VVD een collectief is van individuen met een eigen mening. Dit individualistische aspect van mijn partij maakt het de mooiste partij van Nederland, maar zorgt tegelijkertijd voor veel vervelende momenten wanneer het wat minder gaat. Tevens wordt met dit regeerakkoord het grootste probleem van de Nederlandse democratie pijnlijk duidelijk; er zijn nou eenmaal te veel partijen. Het Rijnlands model laat weinig ruimte voor een ideologische basis en door verregaande compromissen blijft uiteindelijk iedereen ontevreden achter. Politiek is een mix van compromis en consensus. Iedere kiezer weet dat uiteindelijk een groot gedeelte van de programma's niet waargemaakt kunnen worden. Het liberalisme vormt de basis van de VVD, toch moet er een onderscheid gemaakt worden tussen de politieke werkelijkheid en de ideologische onderbouwing van deze werkelijkheid. Hoewel ideologie belangrijk is, blijkt het grotendeels onuitvoerbaar in de praktijk. Zolang er coalities gevormd moeten worden tussen partijen met uiteenlopende visies zal geen van deze visies dominant zijn. Iedereen kon voorspellen dat een coalitie tussen de PvdA en de VVD zou leiden tot een ontevreden achterban. Maar, tegelijkertijd moet er een land geregeerd worden en gaat het algemeen belang boven partijbelang. De VVD en de PvdA hebben een snoeiharde, populistische campagne gevoerd. Polarisatie, leugens en beloftes waren beide partijen niet vreemd. Dit heeft ze geen windeieren gelegd, want uiteindelijk zijn ze wel de grootste partijen geworden. Een vloek, want door het verkiezingsresultaat zijn ze op elkaar aangewezen. De belofte dat ze voor het algemeen belang zouden gaan hebben ze niet gebroken, want binnen no-time lag er een akkoord dat een uitweg bood. Helaas is dit akkoord voor de eigen achterban wat minder chique. Verkiezingsbeloften zijn gebroken en van de polarisatie waar de campagne mee gekleurd was is momenteel weinig meer te bekennen. Een zonde, maar geen onverwachte zonde. Had de VVD op ideologische basis een oplossing moeten afwijzen en in een bloedrood kabinet oppositie moeten voeren, terwijl de ondernemer en de harde werker crepeert? Nee, de VVD heeft het enig juiste gedaan en de pijnpunten genomen om het land verder te helpen. Ideologie is mijn passie, maar op ideologische basis valt Nederland nou eenmaal niet te runnen. Teleurgestelde leden die zich keihard ingezet hebben voor hun idealen snap ik volledig, maar aan de andere kant was zonder hun inzet het land nog verder van huis geweest. Uiteindelijk is het een bittere pil om te slikken, maar de VVD onderscheidt zich van puur ideologische partijen als de SP door de verantwoordelijkheid te nemen. Ik zal er tijdens de gemeenteraadsverkiezingen weer staan, met mijn flyers en mijn idealen.
Deze column verschijnt ook op LiberaleMedia.nl