Bloedzuigende teken wachten geduldig in het struikgewas, totdat hun ideale gastheer langskomt. Ze gebruiken hierbij de kracht van statische energie om van een afstandje op een mens of dier te landen, hebben Amerikaanse onderzoekers ontdekt.
De spinachtigen – het zijn geen insecten – zitten met hun acht gespreide poten op een blad of takje en worden zonder moeite 'aangezogen', oftewel passief aangetrokken. Springen of vliegen doen de diertjes niet; ze kunnen alleen van dichtbij de statische lading gebruiken om de oversteek te maken. En dat werkt uitstekend.
De wetenschappers testten hun statische aantrekkingskracht-theorie door elektroden in de buurt van jonge schapenteken te houden, en jawel, ze vlogen automatisch richting de elektrische geleiders. Het team vergelijkt de kleine afstand voor teken met het naar beneden springen van drie verdiepingen, omgerekend naar de mens. Direct contact met de prooi is dus niet nodig voor de schapenteek, de tekensoort die in Nederland het meest voorkomt. De parasiet kan ernstige ziektes, zoals Lyme, overdragen op mensen en is het actiefst in de lente- en zomermaanden.