The Economist: de energietransitie is veel goedkoper dan je denkt

Mensen die meer willen doen tegen klimaatverandering en mensen die minder willen doen, hebben één ding gemeen. Ze zijn het erover eens dat het ontkolen van de wereldeconomie ontmoedigend duur zal zijn, stelt The Economist vast. Ten onrechte. Op de klimaattop deze week in Baku, Azerbeidzjan, lopen de getallen in de tientallen triljoenen dollars. Velen zien dergelijke uitgaven als een kolossale verspilling. Donald Trump, bijvoorbeeld. En Caroline van der Plas, om maar eens twee experts te noemen.

The Economist heeft schattingen bekeken van de wereldwijde kosten van een "energietransitie" naar een wereld zonder uitstoot van verschillende economen, consultants en andere onderzoekers - het soort schattingen dat meestal de basis vormt voor beleidsvorming. Maar deze cijfers zijn op vier manieren overdreven.

Ten eerste gaan de scenario's die worden doorgerekend vaak uit van absurd snelle (en dus dure) emissiereducties.

Ten tweede gaan ze ervan uit dat de wereldbevolking en de wereldeconomie, en dan vooral die van ontwikkelingslanden, ongeloofwaardig snel zullen groeien, waardoor het energieverbruik als een olievlek zal toenemen.

Ten derde hebben dergelijke modellen ook een geschiedenis van het ernstig onderschatten hoe snel de kosten van cruciale koolstofarme technologieën zoals zonne-energie zullen dalen.

De extra kosten om de uitstoot te verminderen zijn waarschijnlijk minder dan 1000 miljard dollar per jaar, dat wil zeggen minder dan één procent van het wereldwijde BBBP - geen peanuts, maar ook geen onbetaalbare utopie. Dat klinkt misschien optimistisch, maar het is waarschijnlijk nog steeds een overschatting, denken de onderzoekers van The Economist, omdat het alleen corrigeert voor de vierde fout in de meeste schattingen: het niet in rekening brengen van de kosten van business as usual. Langzamere economische groei, goedkopere technologie en bescheidener doelstellingen voor wanneer de wereld netto nul bereikt, zouden het prijskaartje nog verder kunnen verlagen.

Dit beide partijen met belachelijk hoge bedragen komen is volgens The Economist geen toeval: klimaatsceptici en klimaatactivisten hebben allebei reden om de kosten op te blazen. De sceptici kunnen de alarmerende cijfers gebruiken als reden om geen moeite te doen; de activisten kunnen ze gebruiken om meer uitgaven te eisen. Klimaatverandering is niet het einde van de wereld of een dure grap. Het is een echt en moeilijk probleem, maar wel een dat betaalbaar kan worden ingedamd.

*The Economist hanteert een betaalmuur waarbij niet-abonnees wekelijks drie gratis artikelen kunnen lezen