Het kabinet-Rutte II is er in geslaagd vlak voor de finish een ongekende diplomatieke rel te veroorzaken die aandacht trekt van Noorwegen tot Chili. Het begon met het plan van de Turkse president om ministers te sturen naar landen waar veel stemgerechtigde Turken wonen. Ze moeten stemmen ronselen voor een referendum dat de president extra macht geeft. De Turkse president Erdogan is een enge dictator-in-wording. Maar zijn verzoek was niet idioot: Nederlandse politici bezoeken ook wel eens de Nederlandse gemeenschap in andere landen. Ons staatshoofd doet dat bij staatsbezoeken zelfs altijd. In Duitsland spraken afgelopen week Turkse ministers met hun achterban op het terrein van consulaat en ambassade. Dat is bijna iedereen al weer vergeten. Je kunt namelijk zo'n provocatie niet onnodig laten uitgroeien tot een rel. Dat bewees Merkel. Maar Nederland wilde méér en kreeg ook meer: een breuk met een Navo-lid en veel internationale aandacht. En vooral: de gamechanger voor de verkiezingen waarop met name Rutte zat te wachten. Eerst werd het de Turkse minister van buitenlandse zaken verboden met zijn vliegtuig te landen in Nederland. Daarna werd het de minister van Familiezaken onmogelijk gemaakt haar eigen consulaat te bereiken. Als dat vanwege de openbare orde was, dan is dat niet helemaal gelukt. Er braken rellen uit na het vertrek van de Turkse minister voor Familiezaken Fatma Betül Sayan Kaya. Mensen werd meerdere keren gevraagd vreedzaam te vertrekken. Een groot deel van de aanwezige Turkse Nederlanders gaf aan die oproep gehoor, maar een deel van de demonstranten begon de politie te bekogelen met bakstenen en bloempotten. Dat was voor de ME reden om in te grijpen. Rond twee uur waren enkele aanhoudingen verricht. Saldo van de dag: gehavende relaties met Turkije, wereldwijde verbazing over het diplomatieke onvermogen van de Nederlandse regering om deze kwestie niet onnodig groot te maken en - hoopt hij - meer zetels voor Rutte.