Open brief aan meneer Wilders

Een alleenstaande moeder van 2 puberzonen maakt zich zorgen. Ze woont in Zeist. Haar zorgen schreef ze op. Die brief stuurde ze naar Geert Wilders. Heeft hij weer een brief van de mensen in het land om voor te lezen.
Geachte meneer Wilders. Zeist 14 oktober 2015 U ontvangt veel brieven van ongeruste mensen die zich zorgen maken en angstig zijn. Zou u mijn brief ook serieus willen nemen., want ook ik ben zeer ongerust. Een aantal jaren heb ik gewerkt in West Afrika. Ik heb daar een fantastische tijd gehad. Gastvrijheid staat daar boven alles. Ondanks dat 90 % van de bevolking moslim is, heb ik mij daar als (in eerste instantie) alleenstaande vrouw, nooit bedreigd of angstig gevoeld. De gemeenschap is hecht . Mensen zorgen voor elkaar. Ik heb daar veel respect en waardering voor. Ik heb daar de vader van mijn kinderen leren kennen. Mijn kinderen zijn in Nederland geboren en hebben de Nederlandse nationaliteit. Na verloop van tijd besloten we definitief naar Nederland te gaan verhuizen. Inderdaad omdat de zorg en het onderwijs voor kinderen beter is . De vader van mijn kinderen kon helaas niet aarden in Nederland. En helaas heeft dat ook met racisme te maken. Mijn fantastische kinderen zijn ondertussen in de puberteit. Ze hebben dubbelbloed. Nederlands en Afrikaans. Ze zien er uit als de doorsnee asielzoeker. Ze kunnen hun haren blond verven, maar hun huidskleur is te donker om er 100 % Nederlands uit te zien. Lastig voor ze, vooral omdat ook zij gevoelig zijn voor de haat en onderbuik gevoelens die zomaar in dit land rond gespuid mogen worden. Mijn jongste zoon is erg gevoelig voor deze angst en haat gevoelens. Af en toe heeft hij het zo moeilijk met zich zelf en de hele ongastvrije wereld, dat hij in het openbaar zijn middelvinger opsteekt naar oudere mensen in scoot mobiels. Het kan dus best zijn dat die oudere vrouw waarvan u onlangs een brief kreeg,, door mijn zoon werd lastig gevallen. Zou u haar namens mijn zoon en mijzelf willen excuseren. Weet dat zijn acties in belangrijke mate komen door gevoelens van achterstelling en uitsluiting die we in dit land helaas niet onder ogen willen zien. Mijn oudste zoon zat vandaag met zijn schoolklas op de publieke tribune in de Tweede Kamer. U was net aan het speechen over het asieldebat. Aangeslagen door uw woorden kwam hij thuis. Mogelijk realiseert u zich niet wat u woorden de ander aandoen? We leven in een beschaafd land. Zou u als volksvertegenwoordiger een voorbeeld willen zijn voor Nederland. Een voorbeeld gedrag kunnen vertonen voor kinderen en volwassenen? U heeft immers een publieke functie en op grond daarvan een voorbeeld functie? Dat zou toch waardig en gezaghebbend gedrag met zich mee moeten brengen. Non verbaal uw middelvinger op steken naar uw collega’s , naar de vrouw en de kinderen die gevlucht zijn uit een land waar mede door ons toedoen, oorlog wordt gevoerd geeft u geen aanzien. Integendeel. Zou het niet fantastisch zijn wanneer we respect de boventoon laten voeren in plaats van angst en haat. Ik begrijp dat dat een uitdaging is en dat dat wellicht kiezersverlies met zich mee brengt maar u zou in aanzien- zeker weten- van velen toenemen. Waarschijnlijk hebben alle scholen in Nederland “RESPECT” in hun missie staan. Want wat kunnen we (onze) kinderen anders leren? En ik neem aan dat het ook een duidelijke regel is binnen de Tweede Kamer. Ik zou het op prijs stellen als u ook die waarde, die een uiterlijk teken is van innerlijke beschaving zou willen hanteren. Uiteraard mag u ook deze brief voorlezen in de Tweede Kamer. Ik ga er vanuit dat u als volksvertegenwoordiger niet alleen brieven voorleest die koren op uw ideologische molen zijn. Ik stel het op prijs om open te staan voor de wijze raad van uw collega’s, echt naar hen te luisteren en hun vragen niet vanuit uw onderbuik maar vanuit uw hart respectvol te beantwoorden. Met vriendelijke groet Marion.