Nog niet zo lang geleden stond Jesse Klaver bekend als een exponent van de liberale vleugel van
GroenLinks, nu is hij een bijna conservatief-socialistische bestrijder van het rendementsdenken, schrijft . Heeft Klaver met zijn pleidooi tegen het economisme ineens het licht gezien? Van DWDD tot het AD en zelfs in Vlaanderen, Jesse Klaver wordt overal met gejuich onthaald. Zijn boodschap is steeds hetzelfde: de economisering van de samenleving moet worden doorbroken, het idealisme moet terug in de politiek. Het klinkt consequenter dan het is. Tot hij vorig jaar november stereconoom Thomas Piketty naar het Binnenhof haalde, behoorde hij nog tot de rechterzijde van GroenLinks, stelt het . Klaver was altijd groot fan van Femke Halsema, die de arbeidsmarkt wilde flexibiliseren, werklozen snel aan het werk wilde zetten en de WW graag verkortte. Ook was hij enthousiast over het Lente-akkoord van 2012, waarmee, in tegenstelling tot de PvdA en de SP, GroenLinks wel instemde. In het akkoord werden zware bezuinigingen afgesproken om het begrotingstekort onder de Brusselse norm te houden. Btw en AOW-leeftijd moesten omhoog. Bekend is tenslotte zijn uitval eerder dit jaar tegen bankier Rik van Slingelandt van ABN Amro over diens salarisverhoging van een ton. Woedend was Klaver daarover, maar een amendement van de SP om de compensatie onmogelijk te maken, werd gesteund door PvdA, D66 en ChristenUnie, niet door GroenLinks. De jongeman vol oprechte idealen, die nu streeft naar ‘minder flexwerk en meer zekerheid’, ‘hoge collectieve uitgaven’ en ‘een ruim toegankelijke welvaartsstaat’, predikte nog maar kort geleden een behoorlijk andere boodschap.