Zonder de 19 zetels van D66 kan er nauwelijks een kabinet worden gevormd. Reden voor partijleider Alexander Pechtold om geen duim breed toe te geven. Binnen enkele uren waren CU-voorman Segers en Pechtold eruit: het zou niet gaan werken tussen de twee. En dat gaat niet alleen om het breekpunt van euthanasie bij een voltooid leven. Op zo ongeveer alle immateriële standpunten komen de twee niet overeen. Dus hoe graag Rutte en Buma ook willen, Pechtold weigert de enige progressieve partij te worden in een conservatief kabinet. Hij heeft geleerd van de geschiedenis: steeds als D66 wint, doet de partij mee aan een coalitie, waarna ze de verkiezingen weer fors verliezen. In 2006 stonden de Democraten zelfs even op nul zetels. Voor D66 staan sinds die tijd een liberale ethische en sociaal-economische politiek centraal en vooral op het eerste vlak botst het met de ChristenUnie. De roep van Pechtold om de SP, waarmee D66 in het Amsterdamse college zo goed samenwerkt, lijkt dan voor sommigen reëel, maar de socialisten hebben hele andere plannen op het gebied van economie en Europa. Niet voor niets sluit SP-leider Roemer de VVD uit. Blijft de PvdA over, maar die wil niet. Of komt toch Klaver nog een keertje praten? Hoe dan ook, linksom of rechtsom zit Pechtold aan de formatietafel.
Bron(nen): De Volkskrant Trouw